Midnight - No Mercy For Mayhem (Ηells Headbangers Records)

Άντε ρε γαμήσου!. Δε μπορώ να ηρεμήσω αυτές τις ημέρες για δύο λόγους:
 Ο πρώτος είναι λόγω του μωρού στην απέναντι πολυκατοικία που ξυπνάει από τις 07:30 και κοιμάται στις 22:00. Το διάστημα που είναι ξύπνιο ΚΛΑΕΙ. Ναι, καλά διάβασες ΚΛΑΙΕΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ.
Και ο δεύτερος λόγος είναι το νέο άλμπουμ των Αμερικανών Midnight.
Αν δε τους έχει πάρει το αυτί σου πρέφα, να σου αναφέρω πως κυμαίνονται σε μπλακοσπίντοροκ’ν’ρολ ήχους.

Κοίτα τώρα να δεις τι μπάλα παίζεται (χρησιμοποιώ και αργκό των ημερών όπως βλέπεις) εδώ.
Όλα ξεκινάνε από το 2003 όπου η μπάντα δημιουργείται. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το πρώτο της demo (Midnight). Από εκεί και μετά, οι κυκλοφορίες περιορίζονται μόνο σε split, ep, compilation, μερικές live δουλειές, και φυσικά demos.
Όλα βάδιζαν έτσι μέχρι και το 2011, που εκεί εμφανίστηκε το Satanic Royalty. Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά είχε πάρει σάρκα και οστά! Εξαιρετική δουλειά αν θέλεις τη γνώμη μου. Θα σου πω μόνο πως με είχε αφήσει άφωνο, με το στόμα ανοιχτό, τα σάλια να τρέχουν από το στόμα μου και τα αυτιά μου να κουνιούνται από πώρωση.
 Υπάρχουν μέσα κομμάτια που δε σε αφήνουν σε ησυχία (ακόμη γκαρίζω σα χαζός όταν ακούω εκείνο το Violence On Violence).
Μετά από αυτή τη δουλειά, η μπάντα επέστρεψε στα σκοτάδια της για να ξαναεμφανίσει demo, single και compliation.
Εντάξει, 2014 φτάσαμε. Θεωρώ πως 3 χρόνια αποχής από μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία, είναι πολλά. Έτσι,  το No Mercy For Mayhem, φτάνει στα χέρια του κόσμου, με σκοτεινό εξώφυλλο που κυμαίνεται στο ίδιο μοτίβο μ’αυτού από το Satanic Royality, και με έντεκα κομμάτια έτοιμα πάρουν θέση μάχης, παρόλο που η συνολική τους διάρκεια είναι δε ξεπερνάει τα σαράντα λεπτά.
Περισσότερο θα έλεγα, ότι ο δίσκος μουσικά διακατέχεται περισσότερο από rock ‘n’ roll επιρροές. Τα περισσότερα κομμάτια (για να μη πω όλα) κοινούνται σ’αυτούς τους ρυθμούς.
Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις, σε κομμάτια τα οποία κυλούν σε πιο αργό tempo αλλά και πάλι εκεί είναι τα φωνητικά του Athenar για να σε κρατούν σε επαγρύπτηση.
Το κομμάτι που θα σου έλεγα ότι με ξεσήκωσε για να τα καλά, και που ξεχώρισα από τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν το Evil Like A Knife. Γρήγορο και ξυραφένιο, με τα φωνητικά να ξερνούν φωτιές και κακό.  Επίσης το The Final Rape Of Night, δε θα έλεγα ότι πάει πίσω.
Τέλος, για εσένα που είσαι λάτρης του κλασσικού rock ‘n’ roll ήχου, το Degradation και το Woman Of Flame είναι αυτά που ζητάς χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θεωρώ και πιστεύω πως αξίζει την προσοχή σου, όχι μόνο η κυκλοφορία αλλά και η μπάντα η ίδια. Ειναι από τις λίγες Αμερικάνικες μπάντες του είδους, που έχουν κερδίσει σε μεγάλο βαθμό πολύ κόσμο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 80/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης