Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Autumn's Dawn - Gone (Eisenwald Tonschmiede)


Μετά από καιρό, στα ίδια λημέρια. Ως γνωστόν, δε σου κάνω εισαγωγές για το πως περνάει ο κάθε ένας το καλοκαίρι σ’αυτόν τον πλανήτη, γι’αυτό και μπαίνω κατευθείαν στο ψητό.
Μέσα από τις μπάντες Germ, Woods Of Desolation, Austere και Grey Waters, έμαθα τον Sorrow. Μέσα από τον Sorrow, έμαθα τους Autumns Dawn.
 Ένας ήδη χρόνος ζωής βρίσκεται στις πλάτες των Αυστραλών και το πρώτο τους άλμπουμ μετά το ΕΡ είναι γεγονός.
Ποιος είπε όμως ότι το depressive περιλαμβάνει απαραίτητα ξερή μουσική και τα διαολεμένα φωνητικά που έχουμε μάθει τόσα χρόνια;

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Hammerfall - (r)Evolution (Nuclear Blast Records)


Μπάντα η οποία με τους 2 πρώτους δίσκους, έκαψε μυαλά, κέρδισε καρδιές και ανύψωσε ψυχές! Μπάντα η οποία συνέχισε με τους 2 επόμενους να δείχνει πώς δεν είναι τυχαία μπάντα, και πώς θα μείνει στη μεγάλη κατηγορία, διατηρώντας ψηλά τον πήχη, τον οποίο η ίδια είχε θέσει μόνη της. Η συνέχεια ωστόσο δεν ήταν αυτή πού περιμέναμε, αυτή πού θέλαμε, και στην τελική αμφιβάλλω το αν ήταν η συνέχεια πού και οι ίδιοι είχαν στο μυαλό τους. Οι Hammerfall λοιπόν, μας προετοίμασαν για μια μεγάλη επιστροφή, όπως νομίζω έχουν κάνει κατά καιρούς όλες οι μπάντες.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Volumes - No Sleep (Mediaskare Records)


Modern progressive=djent? Ισχύει? Είμαι και άνθρωπος πού λατρεύει τις ταμπέλες και τους ορισμούς. Ωστόσο τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχουν όλα αναμειχθεί, ειδικά στον τομέα της μουσικής, πόσο μάλλον του/της/ (σ.σ.: επίκαιρο) metal. Ένα από τα θετικά βέβαια αυτής της ανάμειξης είναι πώς πλέον μπορώ να ακούσω πράγματα πού με τις παλιές ταμπέλες δε θα άκουγα ούτε καν μέσα από τον τάφο μου. Και έτσι βρίσκεις κάτι μπάντες, πού ακολουθούν το λεγόμενο κίνημα djent/jedi. Ένα κίνημα το οποίο κάνει πάταγο σε πιο νεαρές ηλικίες τα τελευταία χρόνια, βγάζοντας ωστόσο και συγκροτήματα τα οποία ακόμα και πιο μεγάλοι ηλικιακά, λίγο πιο κλειστόμυαλοι, έχουν αποδεχθεί για την ποιότητά τους. Και κάπου εδώ εμφανίζεται το συγκρότημα των Volumes!

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Fatal Attraction - The Past Years Anthology 1989-1997 (Steel Gallery Records)


Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μιλήσεις για έναν δίσκο, με τον πιο σύνηθες, να έχει τη μορφή κριτικής καθώς και της λεπτομερούς περιγραφής. Ωστόσο υπάρχει και ένας ακόμα τρόπος ο οποίος είναι το γνωστό sum up. Live albums, compilation albums, επανηχογραφήσεις και άλλα παρόμοια παιχνιδάκια, στα οποία δεν έχει νόημα να μιλήσεις για τα κομμάτια, αλλά για το τι έχει το πακέτο και το πόσο ελκυστικό είναι. Σε αυτήν την κατηγορία συνήθως βρίσκουμε απέναντι τους συλλέκτες και τους μεγάλους fan της μπάντας. Κάτι το οποίο φαντάζομαι ισχύει και στην περίπτωση των Fatal Attraction. 2 κατηγορίες αναγνωστών λοιπόν. Η πρώτη έχει ήδη ρωτήσει “ποιοι?”, ενώ στη δεύτερη βρίσκουμε τους “πού τους θυμήθηκες ρε?”. Οι πρώτοι, καιρός είναι να εκπαιδευτούν, ενώ οι δεύτεροι ας κοιτάξουν το όνομα της εταιρείας πού ανέλαβε την κυκλοφορία και θα καταλάβεις ποιος τους θυμήθηκε.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Unisonic - Light Of Dawn (earMusic)

Έμαθα στα αυτιά μου, να μην περιμένουν πολλά όταν βλέπω “supergroup”. Έμαθα να έχω κατεβασμένα φτερά όταν μπάντα ή μέλος στο οποίο έχω μεγάλη συμπάθεια, εμφανίζεται μετά από καιρό. Έτσι έκανα και στην περίπτωση των Unisonic. Από την πρώτη στιγμή δεν περίμενα μεγάλα πράγματα. Και ευτυχώς εξεπλάγην ευχάριστα. Όχι πώς είχαμε τίποτα κυκλοφορίες του αιώνα, πού θα τις προσκυνάμε μέχρι να πεθάνουμε, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν πατάτες γιαχνί…ήταν απλά καλές κυκλοφορίες. Έτσι λοιπόν, με τον ίδιο τρόπο αποφάσισα να αντιμετωπίσω τη νέα τους, δεύτερη, full length δουλειά, με τίτλο Light of Dawn”.

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Nocturnal Depression - Near To The Stars (Sun & Moon Records)


Η Γαλλική black metal σκηνή είναι από τις αγαπημένες μου και την θεωρώ προσωπικά από τις καλύτερες αυτή τη στιγμή. Τι και αν τα πρώτα μου “βήματα” στον χώρο έγιναν στον Σκανδιναβικό κόσμο (όπως άλλωστε γίνεται με το 99% των ακροατών αυτού του ήχου), αργότερα καταλαβαίνουν όλοι (τουλάχιστον ένα ποσοστό), πως η σκανδιναβία δεν το έχει ΠΛΕΟΝ. Οι λόγοι είναι διάφοροι, και εγώ δεν είμαι εδώ για να στους αναλύσω.
Ας επικεντρωθούμε όμως σ’αυτό που σου πρωτοείπα. Τη Γαλλική σκηνή. Μπάντες-φαντάσματα διαμάντια, άλλες πάλι έχουν την προβολή που επιθυμούν.
Εγώ προσωπικά έχω ξεχωρίσει μερικές και τις παρακολουθώ σε τακτική βάση. Μια από αυτές είναι οι Nocturnal Depression. Καθαρό, αυτοκαταστροφικό black metal.

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Empire Of The Moon - Πανσέληνος (Acherontas Promotions)


Τι δίαολο γίνεται μ’αυτή τη ζέστη ρε γαμώτο. Δε γνωρίζω να σου πω τι παίζει φέτος. Δε γνωρίζω τι έχουν πάρει μερικές Ελληνικές μπάντες (και αναφέρομαι στα συγκροτήματα του πιο σκοτεινού είδους), αλλά αυτό που έχουν καταφέρει φέτος...ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουν κάθε δύο χρόνια.
Ναι μεν μπορεί να είναι μετρημένες, αλλά ρε γαμώτο κυκλοφόρησαν άλμπουμ τα οποία σκοτώνουν.
Σειρά έχουν πλέον, οι Empire Of The Moon. Που μετά από 17 χρόνια νεκρικής σιγής (μετά από εκείνο το demoFor The Ancient Light Of SINN”), εμφάνισαν την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά.