Dragonforce - Maximum Overload (earMUSIC)

Μία από τις μπάντες πού μπήκαν πολύ εύκολα στην κατηγορία του love or hate είναι και οι Βρετανοί Dragonforce (σ.σ: με μόλις τα 3/6 να είναι Βρετανοί, νιώθω ξανά μέρες Μουντιάλ). Ίσως και να με βρίσκει σύμφωνο σαν ιδέα, ακόμα, 10 χρόνια μετά, δεν έχω αποφασίσει. Οπότε ας δούμε στα γρήγορα, γιατί πρέπει να πάω να σιδερώσω, το νέο τους δίσκο “Maximum Overload”

Ambush - Firestorm (High Roller Records )

Είδα High Roller Records και ήξερα αμέσως τι να κάνω. Ήξερα πώς ο δίσκος έπρεπε να παίξει δυνατά, από την αρχή και εγώ να είμαι μπροστά στα ηχεία και να χτυπιέμαι σαν το ψάρι πού μόλις έπιασες με το καλάμι (σ.σ.: επίκαιρο ε?). Ούτως ή άλλως, η εν λόγω εταιρεία μας έχει αποδείξει πόσο πολύ τιμάει και αγαπάει το HEAVY, κυρίως, Metal, υπογράφοντας είτε νέες μπάντες αποτελούμενες από πιτσιρίκια παθιασμένα και ορεξάτα, είτε μπάντες πού μπήκαν στην ιστορία του κλασσικού ήχου και ξαναξύπνησαν!

Zmerna - Polydirectional lines (Spreading Dysphoria Industries)

Αν έπρεπε να σκεφτώ και να πω, όπως και δήποτε μια ελληνική μπάντα πού να σαστίζει στο χώρο του μοντέρνου prog/djent, με κλειστά τα μάτια/πόδια/χέρια/φρύδια/παντζούρια, θα έλεγα Tardive Dyskinesia. Αν έπρεπε να πω μια ακόμα, μετά από ακροάσεις σχεδόν 2-3 εβδομάδων θα σου έλεγα με κλειστά όλα τα παραπάνω, Zmerna!!! Κοινός παρονομαστής και των δύο, ο κύριος Μάνθος Στεργίου…ο “πατέρας” των Zmerna.

Χρόνια πολλά Metal In Warning....

1 χρόνος πέρασε, και εγώ δεν πήρα χαμπάρι. Ούτε πάρτι γενεθλίων στον εαυτό μου δε σκέφτηκα να κάνω. Ένας χρόνος από το πρώτο αρθράκι-introduction του Metal In Warning, ένας χρόνος κάνοντας απλά το χόμπι μας. Δε νομίζω να περίμενα ποτέ, πώς θα ενδιαφερόταν κόσμος για την προσωπική μας γνώμη πάνω σε δίσκους. Και τελικά είχε ενδιαφέρον, πώς μπορούσαμε, με πολιτισμένο τρόπο, να συζητάμε για τους δίσκους αυτούς…εκτός κι αν κάποιος είχε διαφορετική γνώμη από μας!

Midnight - No Mercy For Mayhem (Ηells Headbangers Records)

Άντε ρε γαμήσου!. Δε μπορώ να ηρεμήσω αυτές τις ημέρες για δύο λόγους:
 Ο πρώτος είναι λόγω του μωρού στην απέναντι πολυκατοικία που ξυπνάει από τις 07:30 και κοιμάται στις 22:00. Το διάστημα που είναι ξύπνιο ΚΛΑΕΙ. Ναι, καλά διάβασες ΚΛΑΙΕΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ.
Και ο δεύτερος λόγος είναι το νέο άλμπουμ των Αμερικανών Midnight.
Αν δε τους έχει πάρει το αυτί σου πρέφα, να σου αναφέρω πως κυμαίνονται σε μπλακοσπίντοροκ’ν’ρολ ήχους.

Burzum - The Ways Of Yore (Βyelobog Productions)

Ας τον σταματήσει κάποιος. Εντάξει. Με κούρασε. Δεν αντέχεται άλλο ο τύπος. Και φυσικά μιλάω για τον άνθρωπο πίσω από το όνομα Burzum.Τον άνθρωπο που απαρνήθηκε το (μουσικό) παρελθόν του, που σκότωσε, που έκανε φυλακή, που δραπέτευσε, που ξαναπιάστηκε, που εξέτισε την ποινή του, που αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους, που έχει οικογένεια, και που τέτοιες περίπου ημέρες πριν από ένα χρόνο ξαναπιάστηκε ως ύποπτος για τρομοκρατική επίθεση. Οι πολιτικές του απόψεις είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας, καθώς και ο ίδιος τις έχει παραδεχτεί-εκφράσει “προς τα έξω”. Δεν είναι άλλος από τον Varg “Count Grishnackh” Vikernes.

Sonic Syndicate - Sonic Syndicate (Nuclear Blast Records)

Πριν από 2 μήνες είχα μια συζήτηση, στην οποία έκανα το σχόλιο “Κρίμα να κλείσουν με τόσο μάπα δίσκο την όποια πορεία τους”. Και ξαφνικά βγάζουν δίσκο! Να ζητήσω και μερικά ‘μύρια και είμαστε εντάξει! Οι Sonic Syndicate λοιπόν, αποφάσισαν να μην το διαλύσουν το μαγαζί και να στρώσουν κώλους και να γράψουν κάτι καλό αυτή τη φορά. 4 χρόνια μετά την πατάτα πού ακούει στο όνομα “We Rule The Night” (σ.σ.: προφανώς you rule the night όταν έχεις μαύρα μεσάνυχτα…βλάκες), κατάφεραν να βγάλουν έναν όχι απλά καλό δίσκο, αλλά ίσως έναν δίσκο πού θα στιγματίσει την υπόλοιπη πορεία τους. Και ίσως και να το πήραν και οι ίδιοι χαμπάρι, οπότε αποφάσισαν να έχει το απλό όνομα “Sonic Syndicate”. Σα να σου λένε “ξεκινάμε από την αρχή”.

Kobra And The Lotus - High Priestess (Simmons Records)

Αν με ρωτούσες το 2009 για τους Kobra And The Lotus θα σου έλεγα “ποιοι?” και μάλιστα δικαιολογημένα, καθώς το πρώτο δισκάκι τους (“Out Of The Pit”) ήταν ένα εντελώς παιδικό και ανέμπνευστο ξεκίνημα. Ήταν η ανάγκη να κυκλοφορήσουν κάτι δικό τους για να τους φύγει η καύλα. Αν όμως ερχόσουν πριν 2 χρόνια θα σου έλεγα “Μαλάκα άραξε και καυλάντισε τη γυναικάρα αυτή, αλλά συγχρόνως άκου τη φωνάρα της και τους παπάδες πού παίζουν σα μπάντα. Είναι μπάντα με αρχίδια και μέλλον”. ΠΡΟΣΟΧΗ όχι “αρχίδια μέλλον”, αλλά και τα 2 μαζί.

Hail Spirit Noir - Oi Magoi (Code666 Records)

Επέστρεψε ο άνθρωπος που δε ξέρει να κάνει στοίχιση στο word (σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ανδρέα) στην καθημερινότητα και θα μπω κατευθείαν στο ψητό χωρίς πολλά πολλά.
 Ήθελα εδώ και καιρό να πιάσω το συγκεκριμένο άλμπουμ.  Δυστυχώς, δε κατάφερα να ασχοληθώ μαζί του νωρίτερα είτε γιατί το πρόγραμμα ήταν κάτι παραπάνω από ανορθόδοξο είτε γιατί κοπροσκύλιαζα κάτι απογεύματα, κάνοντας ζάπινγκ στην τηλεόραση ελπίζοντας πως ο ΑΝΤ1 θα θυμηθεί επιτέλους να ξαναβάλει το Καλημέρα Ζωή να δούμε λίγο Στάθη Θεοχάρη να γουστάρουμε.