Sonic Syndicate - Sonic Syndicate (Nuclear Blast Records)

Πριν από 2 μήνες είχα μια συζήτηση, στην οποία έκανα το σχόλιο “Κρίμα να κλείσουν με τόσο μάπα δίσκο την όποια πορεία τους”. Και ξαφνικά βγάζουν δίσκο! Να ζητήσω και μερικά ‘μύρια και είμαστε εντάξει! Οι Sonic Syndicate λοιπόν, αποφάσισαν να μην το διαλύσουν το μαγαζί και να στρώσουν κώλους και να γράψουν κάτι καλό αυτή τη φορά. 4 χρόνια μετά την πατάτα πού ακούει στο όνομα “We Rule The Night” (σ.σ.: προφανώς you rule the night όταν έχεις μαύρα μεσάνυχτα…βλάκες), κατάφεραν να βγάλουν έναν όχι απλά καλό δίσκο, αλλά ίσως έναν δίσκο πού θα στιγματίσει την υπόλοιπη πορεία τους. Και ίσως και να το πήραν και οι ίδιοι χαμπάρι, οπότε αποφάσισαν να έχει το απλό όνομα “Sonic Syndicate”. Σα να σου λένε “ξεκινάμε από την αρχή”.

Πιστοί στους μοντέρνους ήχους, πιστοί στην ιδέα του melodic death/metalcore/modern κάτι, οι Sonic Syndicate καταφέρνουν να γράφουν για ακόμα μια φορά πιασάρικα κομμάτια, πού σου μένουν στο μυαλό, αποφεύγοντας όμως τους πιο pop πειραματισμούς του προηγούμενου δίσκου. Καταφέρνουν να βγάλουν τον πιο βίαιο εαυτό του Nathan James, συνδυάζοντάς τον πάντα με αξιομνημόνευτες μελωδίες και groove-άτα riff, από τα μαγικά χεράκια του Sjunnesson (μοναδικός επιζών από τη φυγή των άλλων 2 αδερφών του), αλλά και με ωραίες μπασογραμμές από την αγαπημένη γυναικάρα-μανούλα πλέον-Karin Axelsson. Αν μη τι άλλο, μπορούμε να πούμε πώς ο δίσκος είναι το πυροτέχνημα πού σηματοδοτεί το ταξίδι στο παρελθόν!

Οι Sonic Syndicate με τον ομώνυμο δίσκο τους, επιστρέφουν όλο και πιο κοντά στις πρώτες τους κυκλοφορίες, κρατώντας σε σωστή αναλογία τις όποιες νέες και μοντέρνες επιρροές απέκτησαν με τα χρόνια. Ταυτόχρονα όμως κοιτάνε στα μάτια τη μπάντα των 3 πρώην συναδέλφων τους, The Unguided. (το “Hell Frost” όμως το βλέπετε ακόμα με κιάλια). Οι οποίοι έφυγαν για να κάνουν το ίδιο πράγμα….να βρούνε τον παλιό ήχο! Δηλαδή έχουμε 2 μπάντες πού θέλουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα? Χμ….μάλλον βρήκαμε ήδη μια “μάχη” για φέτος!

Όπως είπαμε, οι Sonic Syndicate ξέρουν να σε παρασύρουν με τα κομμάτια τους. Όπως και θα κάνουν με το τρομερό hitάκι “Long Road Home”, ή με τα πιο ογκώδη και βίαια “My Revenge”, “Before You Finally Break” (με συμμετοχή του Björn "Speed" Strid από Soilwork). Ενώ να περιμένεις κανένα βράδυ να πιαστείς να σκέφτεσαι τις μελωδίες του πιο “ρομαντικού” “Unbreakable” και του καλύτερου ίσως κομματιού του δίσκου “So Addicted” (σ.σ.: ίσως το κομμάτι πού περιγράφει καλύτερα τον δίσκο, καθώς έχει μια μίξη όλων όσων προσπαθώ να σας μιλήσω εδώ και πόση ώρα).

Α και θέλω να συζητήσω κάποια στιγμή μαζί τους για την ιδέα πού είχαν πάνω στο “The Flame That Changed The World”, το οποίο ένιωσα σαν In Flames!

Food for thought: Κάποτε θα πρέπει να κλείσει και ο κύκλος κάποιων συγκροτημάτων, κάποτε θα πρέπει κάποιες μπάντες να ανέβουν πιο ψηλά. Μήπως είναι πια ώρα οι Sonic Syndicate να ξαναπλησιάσουν τους In Flames και Soilwork και λοιπούς?

Υ.Γ.: Θα προσπαθήσω να μην ενθουσιαστώ με τον δίσκο, γιατί αυτός ο ενθουσιασμός έχει τιμωρηθεί πολλές φορές στο παρελθόν, και απλά θα κρατήσω…μικρό καλάθι…για λόγους ελπίδας πιο πολύ!

Βαθμολογία: 75/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς