Η Ελλάδα αν μη τι άλλο, έχει αποδείξει πώς έχει ταλαντούχους
μουσικούς. Βέβαια αν μιλήσουμε για το χώρο του metal, θα βρούμε μπάντες πού έχουν
πετύχει διάφορα στο εξωτερικό (ανούσιο να τις αναφέρω), ωστόσο δε θα βρούμε
πολλούς Έλληνες να προσλαμβάνονται από μπάντα του εξωτερικού. Κοινώς στις
μεταγραφές, η ελληνική αγορά δεν τραβάει, με κάποιες εξαιρέσεις…εξαιρέσεις όπως και της Βίκυ Ψαράκη…Αν δε γνωρίζει κάποιος,
είναι η νέα φωνή των The Agonist.
Αν πάλι δε γνωρίζεις ποιοι είναι οι The Agonist, δεν πειράζει, προφανώς δεν είναι των γούστων σου! Μην
αγχώνεσαι, θα τους μάθεις όταν σκαλώσεις με τη φωνή της. Λίγο πριν από αυτή τη
μεγάλη μεταγραφή (σ.σ.: πού νομίζω ότι κοιτάει στα μάτια αυτήν του Bale στη
Real Madrid), η Βίκυ παραχώρησε τη
φωνή της και το ταλέντο της στους Καβαλιώτες Rage Of Romance.
Μέσα από τις στάχτες των Windfall (των οποίων η μουσική εξέλιξη δε μου άρεσε), μέσα από
τις στάχτες και των Hatred
(σ.σ.: Γενικά στην Καβάλα και στη γύρω περιοχή, όλοι έπαιξαν παντού), το νέο
παιδί των Ηρακλή και Λεωνίδα Δεληγιώργη, είναι οι power-μελωδικότατοι, ελαφρώς
ατμοσφαιρικοί/συμφωνικοί Rage Of Romance.
Στον ομώνυμο και πρώτο δίσκο των Rage Of Romance, θα βρεις πάνω-κάτω όλα όσα λέει το όνομα της
μπάντας. Θα βρεις έναν αγριεμένο, θυμωμένο ρομαντισμό. Θα βρεις στοιχεία πού εύκολα
θα σε κάνουν να σκεφτείς Epica/Within Temptation ή
γενικά κάτι Ολλανδικό (όχι τόσο υπερβολικά συμφωνικό) ενώ σε συνδυασμό με τις
κοφτές κιθάρες και τα χαμηλοκουρδισμένα riff θα σκέφτεσαι μόνο ξερό κι αγριεμένο heavy/power metal. Οι ταχύτητες είναι προφανώς πιο χαμηλές ακολουθώντας την
πολυδιάστατη φωνάρα της Βίκυς, η οποία εναλλάσσει με μεγάλη ευκολία τα πιο “αιθέρια”
και ρομαντικά φωνητικά της, με τα πιο γρέζα και “θυμωμένα”. Ηχητικά η παραγωγή
είναι σε πολύ καλά επίπεδα και προσφέρει έναν πολύ καθαρό ήχο, ενώ οφείλω να
δώσω έμφαση στις κιθάρες, οι οποίες από το πρώτο άκουσμα με είχαν κερδίσει.
Χωρίς υπερβολές, με απλά πράγματα μπαίνεις πολύ εύκολα μέσα
στο όλο συναίσθημα πού θέλουν να βγάλουν οι Rage Of Romance. Στην τελική μιλάμε για 8 κομμάτια τα οποία σε
φέρνουν σε καταστάσεις χαράς, έρωτα, λύπης, θυμού και άλλων παρομοίων
συναισθημάτων, μέσα σε χρόνο dt!
Ένας πολύ καλός δίσκος για όλους τους φίλους της μελωδίας,
και όχι απαραίτητα μόνο των female fronted bands.
Ένας δίσκος πού σίγουρα θα ξανακούσεις. Το μόνο πού θα μας απασχολεί πλέον με
τους Rage Of Romance είναι
το αν θα βρούνε εύκολα φωνή για τις επόμενες δουλειές τους (σ.σ.: Η Βίκυ Ψαράκη είναι “δηλωμένη” ως guest). Μέχρι τότε, δώστε του
παραπάνω από μια ευκαιρίες…θα σας κερδίσει!
“Let Me Breathe Again” και “Shadows In Paradise” είναι αυτά πού θα ξεχωρίσετε
από τα υπόλοιπα κομμάτια
Υ.Γ.: 36 λεπτά τα θεωρώ τραγικά λίγα για ένα δίσκο!
Βαθμολογία: 80/100
Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Leave your comment here...