Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Timo Tolkki's Avalon - Angels Of The Apocalypse (Frontiers Records)



Ψάχνω εδώ και ώρα να βρω πότε ήταν η τελευταία φορά, που ο Timo Tolkki κυκλοφόρησε ΜΕ ΕΝΑ σχήμα, 2 συνεχόμενες καλές κυκλοφορίες. Αναγκάστηκα λοιπόν να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω, σε εποχές StratovariusVisions” – “Destiny”…ξέρω, ακούγεται υπερβολικά κακιασμένο, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν έβγαλε εδώ και πολλά χρόνια δισκάρα. Ή έστω έναν πολύ καλό δίσκο. Ήταν όλα ελάχιστα ανώτερα του μετρίου. Το οποίο με φέρνει σε μια θέση, στην οποία, για μένα, σβήνει πια αυτός ο μύθος του μεγάλου συνθέτη. Είναι ένας απλός μουσικός πού τα πήγε πολύ καλά για καμιά δεκαετία και κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αλλά μέχρι εκεί.

Λίγο τα ψυχολογικά του, λίγο ξανά τα ψυχολογικά του και λίγο ακόμα το μυαλό του το πειραγμένο, έφταιξαν για την πτώση του Timo Tolkkki. Προσπάθησε πολλές φορές να επιστρέψει, είτε με το προσωπικό του σχήμα, είτε με τους Revolution Renaissance, είτε με τους Timo Tolkkis Avalon. Αλλά μας προσέφερε έναν αρχικό ενθουσιασμό μονάχα. Γιατί ναι, το πρώτο δισκάκι των TTA ήταν αρκετά καλό και ευδιάθετο και ικανοποιητικό στα μελωδικά και ζαχαρένια αυτιά….ΑΛΛΑ! Παραδεχτείτε το, για αυτά τα ΑΛΛΑ ζούμε. Η ιστορία έχει ξαναδείξει, πώς όπου ακούς πολλά μεγάλα ονόματα σε θέματα συνεργασιών κατά ένα τεράστιο ποσοστό έχουμε παταγώδη αποτυχία (σ.σ.: μόνο το μαλακίδι, ο κοντός, ο Sammet την έχει βγάλει καθαρή).
Στο Angels of the Apocalypse, αυτό πού θα σε χτυπήσει στο κεφάλι είναι η απαράδεκτη μίξη/παραγωγή. Άλλα όργανα θαμμένα, άλλα όργανα με απαράδεκτο σάπιο ήχο…ενώ υπάρχουν ιδέες, ενώ υπάρχει ταλέντο, ενώ υπάρχουν καταπληκτικοί συνεργάτες (David DeFeis, Zak Stevens, Fabio Lione, Elize Ryd, Simone Simons, Floor Jansen), κατάφερες ρε Tolkki να τα σκατώσεις. Μέσα σε 11 κομμάτια, κατάφερες να με κάνεις να βαρεθώ το drumming του Tuomo Lassila, ενώ ο Antti Ikonen, έκανε τη δουλειά του χωρίς κάποια ιδιαίτερη εμφάνιση, κρατώντας έναν πιο back χαρακτήρα με τα πλήκτρα του. Ίσως μετά από κάποια χρόνια, να βγει μια remastered έκδοση με καινούρια μίξη ίσως και άλλη παραγωγή (μη σου πω και άλλους μουσικούς) και εκεί να αλλάξουμε γνώμη.
Στα 11 κομμάτια θα βρεις σίγουρα ενδιαφέρον στα κομμάτια, αλλά άμα κάτσεις και συγκεντρωθείς λίγο παραπάνω, θα θες μόνο να το κλείσεις…ίσως η καλύτερη προσπάθεια για μένα έχει γίνει στο ομώνυμο έπος το οποίο κατακλύζεται από όλες τις γυναίκες πού προανέφερα και μου έδωσε μια μικρή ιδέα από τον Tolkki πού κάποτε αγαπήσαμε ως συνθέτη! Όπως καταλαβαίνετε είναι το πιο συμφωνικό και το πιο μεγάλο σε διάρκεια!
Προσωπικά μόνο για τη συλλογή, προτείνω το δισκάκι. Εκτός κι αν είσαι του ρίσκου…
Food for thought: Καλό το κράξιμο στον τρελάρα, αλλά με τόσους συνεργάτες, κανείς δεν άκουσε το Angels Of The Apocalypse πριν κυκλοφορήσει? Κανείς δεν άκουσε τον εαυτό του πώς ακούγεται? Όλοι ήταν τόσο ικανοποιημένοι από το όλο αποτέλεσμα?

Βαθμολογία : 25/100


Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...