Mayhem - Esoteric Warfare (Season Of Mist)

Tι να σου πρωτοπώ, τι να σου πρωτοαναφέρω.
Το όνομα της μπάντας μιλάει από μόνο του, και σου φέρνει είτε ωραίες αναμνήσεις στο μυαλό σου ή ξεκινάς τις χριστοπαναγίες για το πως ξεκίνησε και που  κατέληξε.
Ο λόγος για τους σκανδιναβούς Mayhem.
Στα μέσα  του 2014 λοιπόν, το πέμπτο άλμπουμ με τίτλο Esoteric Warfare, κυκλοφόρησε.
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ μιλούσαν γι’αυτό (από το 2008 και μετά) , ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ το “δημιουργούσαν” (όπως έλεγαν τουλάχιστον. Παπατζιλίκι κάργα).

Αν δε παρακολουθούσες το τι έγινε από το 2007 και μετά, να σου πω τα εξής:
Ο Blasphemer έχει αποχωρήσει αφότου κυκλοφόρησε το Ordo Ad Chao, και ο Teloch (Nidingr) έγινε ο αντικαταστάτης του,και επίσημα ο νέος κιθαρίστας για τη μπάντα (ο Charles Hedger δηλώνει το παρόν μόνο στα live από το 2012 και μετά).
Από τότε (2007), δεν υπήρξε καμία εξέλιξη. Πλην του dvd (Pure Fucking Mayhem), το οποίο εμένα προσωπικά μου φάνηκε ενδιαφέρον (αλλά ως εκεί μόνο), κυκλοφόρησαν μια μαλακιούλα (που την θεώρησαν και ΕΡ!!!!) με τίτλο Life Eternal. Ήταν πέντε κομμάτια του De Mysteriis Dom Sathanas, με τη διαφορά πως  είχαν κάποιες αλλαγές στον ήχο. Και όχι δεν έγινε για το χρήμα η υπόθεση όπως δήλωσαν (Ναι. Τι να σου πω).
Το σενάριο “Mayhem”, πλέον έχει καταντήσει αστείο. Και αυτό γιατί, μετά από όσα συνέβησαν στα χρονικά της κυκλοφορίας του De Mysteriis Dom Sathanas, έχουν βρει το κουμπί του κόσμου και ακόμη το πουλάνε. Φωτιές, δολοφονιές, αυτοκτονίες, Dead, Euronymous. Όλα αυτά ακόμη τα προωθούν για το χρήμα (δεν το συζητώ για το black metal tour που συμβαίνει στη Νορβηγία και πας στα μέρη που ζούσαν και ένα κάρο άλλες μαλακίες).
Δε στο κρύβω, για εμένα οι Mayhem ήταν κάτι παραπάνω από ένα από συγκρότημα. Τεράστιο σκάλωμα. Kαι όμως οι πράξεις τους, με τα χρόνια, κατάφεραν να με απωθήσουν.
Άσε που μετά το άλμπουμ του ’93, δεν κατάφερα να βρω κάτι αξιόλογο, πλην του Grand Declaration Of War που μουσικά το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, άσχετα αν δεν ήταν καθόλου ατμοσφαιρικό.
 Όλα τα άλλα, απλά τα άκουσα και είπα “ok, εντάξει”. To Ordo Ad Chao, που ήταν κάτι διαφορετικό από όλα (πιο ambient καταστάσεις), είχε κομμάτια που με κέρδισαν, αλλά ως εκεί.
Πλέον υπάρχει το Esoteric Warfare.
Στιχουργικά (το επιμελήθηκε προσωπικά ο Attila), βρίσκεται σε πιο ψυχοφυσικές καταστάσεις. Θέματα του μυαλού, και του εσωτερικού μας κόσμου. Ομολογώ πως δε με κέρδισε το “βασικό” του θέμα.
Μουσικά τώρα, θα σου δώσω με μαθηματικό όρο πως είναι η νέα δουλειά:
Grand Declaration Of War + Ordo Ad Chao = Esoteric Warfare.
Aπλά και λιτά. Χωρίς πολλά πολλά.
Άλλωστε, για να πω και την αλήθεια, μια πολύ μικρή γεύση για το τι θα περιλάμβανε αυτό το άλμπουμ το μάθαμε από την single κυκλοφορία που μέσα περιείχε το Psywar (που συμπεριλαμβάνεται στη νέα δουλειά), αλλά και ένα ακόμη που δεν βρίσκεται πουθενά εκτός από το συγκεκρκιμένο single.
Η πρώτη ακρόαση, ομολογώ πως δε μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στην αρχή. Με τα περισσότερα ακούσματα όμως δε θα έλεγα πως ήταν άσχημο, δεν ήταν όμως του είδους μου.
Όλο το νεό άλμπουμ, έτσι κυμαίνεται.
Death-ίζει το όλο κλίμα μουσικά με αρκετές ίδιαίτερες ambient πινελιές.
Ξέρεις, πότε πιάνουν κόκκινο οι ταχύτητες και πότε αυτοί οι νεκρικοί-αργόσυρτοι ρυθμοί.
Αν θυμάμαι καλά (δε σε παίρνω και στο λαιμό μου) σε άρθρο που διάβασα πριν από μήνες, που αφορούσε σχετικά με τη δημιουργία του νέου άλμπουμ, μουσικά το επιμελήθηκε ο Teloch.
Να σου πω την αλήθεια όταν το διάβασα, το περίμενα πως θα είναι πιο death ή κάτι που δε θα με ενθουσιάσει τόσο.
 Όχ ι γιατί υποτιμώ τον συγκεκριμένο κιθαρίστα, αλλά γιατί ξέρω σε τι ύφος κυμαίνεται (παρακολουθώ τους Nidingr που τυχαίνει να είναι και μπάντα του), και εμένα αυτό το ύφος δε με κέρδισε ποτέ.
Οπότε ακούγοντας το άλμπουμ κατάλαβα πως όχι μόνο δε βγήκα λάθος αλλά και δε με κέρδισε όσο θα περίμενα ότι θα με κέρδιζε. 
Το περιεχόμενο του άλμπουμ (και τα έντεκα κομμάτια του, συνολικής διάρκειας πενήντα ένα λεπτών) θα σου θυμίσουν τις κυκλοφορίες που σου ανέφερα παραπάνω.
Δε θα σου έλεγα ότι είναι άσχημο, δε θα σου έλεγα ότι είναι τέλειο. Δε με κέρδισε όμως. Δε μου κίνησε το ενδιαφέρον, δε μου άφησε έστω την περιέργεια να μάθω, στο πως πρόκειται να είναι το σύνολό του.
Γενικά όσο κακό και αν ακουστεί, το Esoteric Warfare το  θεωρώ μια επιτυχής μίξη του παρελθόντος, χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:  (δεν είμαι αντικεμενικός με τη συγκεκριμένη μπάντα)/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης