Noturnall - Noturnall (Self Released)

Κάποτε (σ.σ.: πριν 2 χρόνια βλάκα δεν είναι κάποτε) είχα ασχοληθεί με τους Shaman και για την ωραία ιστορία γύρω από το όνομά τους. Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε στο περίπου με το ίδιο θέμα. Πάρε μια ανάσα να το δούμε, γιατί αλλιώς θα χαθώ την ώρα πού τα γράφω…. Ο Andre Matos, ήταν στη δημιουργία των Angra, από τους οποίους έφυγε και έφτιαξε τους Shaman, οι οποίοι μετά έγιναν Shaaman, και μετά έφυγε και από αυτούς για να συνεχίσει την όποια solo καριέρα, οι υπόλοιποι ξαναέγιναν Shaman, ενώ παράλληλα οι ΙΔΙΟΙ έφτιαξαν και τους Noturnall. Δε νομίζω να το χάσατε κάπου, εγώ έβγαλα άκρη…νομίζω!!

Οπότε σήμερα θα ασχοληθούμε με το Μουντιάλ (χιούμορ κατώτερο του 0). Noturnall ονομάζεται το παράλληλο συγκρότημα των μελών των Shaman και κυκλοφορούν μόνοι τους τον ομώνυμο πρώτο δίσκο τους. Αν περιμένετε να ακούσετε μέσα Angra και Shaman, καλά κάνετε. Προφανώς δε μπόρεσαν να το κρύψουν ιδιαίτερα. Κι εδώ έρχεται το αγαπημένο μου ΑΛΛΑ…όταν συνδυάζεις μουσική από μπάντες πού έχεις αγαπήσει μαζί με τον όγκο και την heaviness των Symphony-X, με άψογη παραγωγή και έναν απίστευτο Thiago (όχι της Bayern) Bianchi να δίνει ίσως τον καλύτερό του εαυτό με τα πολύ πιο γρέζα και αγριεμένα φωνητικά του, τότε το αποτέλεσμα σίγουρα δε μπορεί να σε απογοητεύσει. Ο δίσκος είναι άψογος από την αρχή μέχρι το τέλος πιστεύω, και δε σε αφήνει λεπτό να ηρεμήσεις, πιάνοντάς σε από την αρχή του, από το σβέρκο. Ίσως μόνο στο “Last Wish” να χαλαρώσεις, να πιάσεις κανένα κρασάκι και να το παίξεις λατίνος εραστής…ενώ στο κλείσιμο, με το “The Blame Game” θα έχεις ήδη “σκοράρει” και θα ζουζουνιάζεις για να μη φας γκρίνια!

Από κει κι έπειτα, στο “Noturnall” θα βρεις 10 κομμάτια αγριεμένου και heavy power/prog, όπως ακριβώς τα περιμέναμε. Και εδώ είναι το μοναδικό μου πρόβλημα. Ότι, έτσι τα περιμέναμε. Δεν είναι δηλαδή πώς έκαναν κάτι διαφορετικό. Έφτιαξαν, τα ίδια μέλη, μια μπάντα πού παίζει κατά 75-80% την ίδια μουσική με τη μπάντα πού είχαν. Τουλάχιστον χαζό και ανούσιο για μένα. Μπορώ απλά να ακούσω τις άλλες μπάντες (βλ. πείραμα Ashes Of Ares) και να μείνω εξίσου ικανοποιημένος. Ωστόσο αυτός ίσως να σημαίνει και ένα πιθανό τέλος των Shaman, ή όπως διάβασα και σε μια συνέντευξη του Bianchi, απλά ήθελαν να αφεθούν λίγο ελεύθεροι από το πρίσμα των Shaman, και να κάνουν κάτι πιο κοντά σε αυτό πού νιώθουν, εξού και τα γρέζα του φωνητικά, εξού κι οι μελωδίες πού, κατά κύριο λόγο, βρίσκονται στα ρεφρέν, εξού και η συνεργασία με τον Russell Allen.

Να πω την αλήθεια με έπιασε μια μικρή ανατριχίλα στα “St. Trigger” και “Fake Healers”.

Food for thought: Το θέμα για μένα είναι το τι θα γίνει με τους Shaman, μιας και οι Angra δεν έχουν τραγουδιστή, ο Matos στη solo πορεία του, βγάζει-κάνει πίπες, οπότε ο κύκλος των μπαντών πού έχουν ανταλλάξει τα πάντα, ίσως και γυναίκες, αρχίζει να κλείνει…πρέπει να ξέρουμε πού θα δίνουμε βάση το κέρατό μου! Απλά πράγματα!

Βαθμολογία: 80/100 για το αποτέλεσμα
50/100 επειδή τα έχω ακούσει τα ίδια από άλλους

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς