Axel Rudi Pell - Into the Storm (Steamhammer)

Στο άκουσμα του ονόματος Axel Rudi Pell το πρώτο πράγμα που μ' έρχεται κατά νου  πέρα από την αναμφίβολα μεγάλη καθαριστική του virtuosité και την ξανθιά του κόμη, είναι heavy metal. Συμπληρώνοντας 25 χρόνια σόλο καριέρας και μετά από 15 κυκλοφορίες και όντας πάντα συνεπής στα ανά 2ετία ραντεβού του με το studio, μας παρουσίασε το καινούργιο του πόνημα εν ονόματι "Into the storm" τον Ιανουάριο που μας πέρασε.

Μην έχοντας να αποδείξει τίποτα και σε κανένα, με το ''Into The Storm'' δεν ξεπερνά τα όρια του, ούτε προσφέρει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα albums του, χωρίς ωστόσο και να απογοητεύει σαν σύνολο.

Είναι γνωστή άλλωστε η ικανότητα του, να γράφει catchy τραγούδια, που διεισδύουν εύκολα στην καρδιά του ακροατή, όσο και εύπεπτες μελωδίες που είναι στοιχεία απαραίτητα για το συγκεκριμένο είδος.  Η μόνη αλλαγή ουσιαστικά είναι στο line-up, με την αντικατάσταση έπειτα από 15 χρόνια του Mike Terrana από τον αξιολογότατο Bobby Rondinelli (ex. Rainbow, Quiet Riot, Black Sabbath e.t.c) στα τύμπανα.

Ωραίες οι γενικότητες φυσικά, αλλά ας πάμε και στο δια ταύτα. Ξεκινώντας με το "Tower of lies" μπορώ άνετα να το χαρακτηρίσω ως ένα απ τα καλύτερα κομμάτια του album, μιας κ το αρχικό riff και η φωνάρα του Gioeli μας προσφέρουν ένα up tempo hit, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα και να ανοίγει τα επερχόμενα live της μπάντας. Το "Long way to go" καλό και κλασικό mid-tempo τραγουδάκι, που ωστόσο δεν αφήνει και κάτι ιδιαίτερο σαν αίσθηση πέραν απ το ωραίο refrain του.  Στο "Burning chains" που ακολουθεί πρόκειται για κλασική hard rockια μιας κ είναι γνωστή η αγάπη του Axel για τους Deep Purple κ ο αέρας ala Burn λοιπόν διάχυτος. Στο συγκεκριμένο track φαίνεται επίσης κ η άψογη δουλειά του  Doernberg στα πλήκτρα. Αψεγάδιαστος και καθόλου φλύαρος.  Η μπαλάντα "When Truth Hurts" που ακολουθεί κινείται στα ίδια πάντα κλασικά μοτίβα που τους έχουμε συνηθίσει χρόνια τώρα, ίσως και η καλύτερη μπαλάντα τους μετά το "The Temple of the Holy" από το album "The Masquerade Ball" του 2000. Σειρά μετά απ' αυτό έχει το "Changing Times" το οποίο κατά την γνώμη μου είναι και το πιο πλήρες κομμάτι στο οποίο ο Axel πραγματικά με τα solo του και τις μελωδίες του δίνει ρέστα.  Σίγουρα κάποιοι ίσως το θεωρήσετε τετριμμένο ωστόσο δεν κάνει κοιλιά. Το "Touching Heaven" αν κ στην αρχή πήγα να το χαρακτηρίσω αδιάφορο λόγω της πολύ χαλαρής εισαγωγής του, στο 1:20  το  riff (ίσως και το καλύτερο του δίσκου) μ' έκανε να αναθεωρήσω. Πολύ πιο μέτριο και άνευρο προς τον ακροατή βρήκα το "High Above" που κατά την γνώμη μου τραβά λίγο περισσότερο απ όσο θα'πρεπε, κάνοντας τον Gioeli να φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται φωνητικά. Για άλλη μια φορά επίσης ο Axel δεν παραλείπει να μας προσφέρει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διασκευή επιλέγοντας έτσι το "Hey Hey My My" του Neil Young. Η ερμηνεία του Gioeli στο μεγαλείο της υπενθυμίζει για ποιό λόγο οι Axel έχουν αγαπηθεί τόσο απ το κοινό το κλασικού heavy metal γιατί πως να το κάνουμε άλλωστε rock 'n roll will never die... Το ομώνυμο τραγούδι με το τίτλο του album "Into the Storm" αν και με κέρδισαν οι ανατολίτικες μελωδίες του θυμίζοντας μου ταξίδι μυστηρίου το βρήκα κάπως μονότονο αλλά τα riffs και τα solo όσο και τα πλήκτρα είναι τόσο καλά εναρμονισμένα που το αποτέλεσμα θυμίζει εύκολα τραγούδι που θα μπορούσαν να χαν γράψει κ οι Rainbow.

Σαν σύνολο λοιπόν το "Into the Storm" είναι μια αρτιότατη παραγωγή και άκρως προσεγμένη, που αποδεικνύει πως μια καλή συνταγή επιτυχίας, χωρίς να υπάρχει κ κάποια φοβερή έμπνευση, αλλά απλό μεράκι, πάντα θα τυγχάνει αποδοχής από τους οπαδούς του παραδοσιακού και original metal.

Βαθμολογία: 80/100

Lyla S.