Οι Sodom πάντα μου άρεσαν. Ναι δε λέω είχαν και τις κακές
τους κυκλοφορίες, αλλά μου ήταν μια πολύ συμπαθής μπάντα. Τους έχω δει αρκετές
φορές (εντάξει, πλέον φτάνει), και ομολογώ πως τους απόλαυσα και με το
παραπάνω, παρόλο που η ηλικία τους πλέον αγγίζει τα…πολλά.
Μετά το split με τους Hirax, κυκλοφορούν στα τέλη της χρονιάς ένα ΕΡ (αυτό σοβαρά το έχω απορία), με συνολικά τέσσερα κομμάτια εκ των οποίων μόνο το ένα καινούργιο (;!;!;!) και τα άλλα τρία, είναι από live εμφανίσεις τους μέσα στη χρονιά στη Γερμανία.
Πριν σου γράψω για το κομμάτι, να σου πω πως το εξώφυλλο βγάζει κάτι από 80s. Αντικειμενικά, είναι πολύ ωραίο με την γνώριμη φυσιογνωμία του πολεμιστή με τη μάσκα. Θυμίζει εποχές Persecution Mania. Οπότε ήμουν προετοιμασμένος κατάλληλα για το είχα σκοπό να ακούσω.
Το ολόφρεσκο κομμάτι που θα συμπεριλαμβάνεται και στο καινούργιο άλμπουμ τους (όποτε αυτό κυκλοφορήσει), ονομάζεται Sacred Warpath. Kαι πράγματι. Αν και ο ρυθμός του, δεν είναι τόσο γρήγορος όσο τον περίμενα (στο μεγαλύτερο ποσοστό του), ήταν όμως κάτι από 80s. Είναι εκείνος ο γνώριμος πολεμοχαρής “βρώμικος” ήχος τους, με τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Angelripper να σου θυμίζουν εποχές από παρελθόν για τα επόμενα σχεδόν έξι λεπτά ακρόασής σου.
Αντικειμενικά τώρα, από ένα κομμάτι δε βγάζεις συμπέρασμα για τις ιδέες τους στο νέο άλμπουμ, αλλά καθαρά για το κομμάτι, δε μπορώ να σου πω ότι ξετρελάθηκα.
Από εκεί και πέρα ακολουθούν σε Live εκτελέσεις τα κομμάτια The Saw Is The Law, City Of God και Stigmatized.
Εντάξει, μη περιμένεις να σου πω τίποτα για τα κομμάτια, τα έχεις-έχω χιλιοακούσει που ξέρουμε ακόμη και το πόσο διαρκούν.
Το μόνο άκυρο που μπορώ να σου πω, είναι ότι το The Saw Is The Law ξεκινάει με το Surfin’ Bird.
Το μοναδικό καλό που μου έκανε αυτό το ΕΡ (σοβαρά γιατί ΕΡ αυτό;), ήταν μετά την ακρόασή του να βάλω τα In The Sign Of Evil και Persecution Mania να παίξουν.
Μετά το split με τους Hirax, κυκλοφορούν στα τέλη της χρονιάς ένα ΕΡ (αυτό σοβαρά το έχω απορία), με συνολικά τέσσερα κομμάτια εκ των οποίων μόνο το ένα καινούργιο (;!;!;!) και τα άλλα τρία, είναι από live εμφανίσεις τους μέσα στη χρονιά στη Γερμανία.
Πριν σου γράψω για το κομμάτι, να σου πω πως το εξώφυλλο βγάζει κάτι από 80s. Αντικειμενικά, είναι πολύ ωραίο με την γνώριμη φυσιογνωμία του πολεμιστή με τη μάσκα. Θυμίζει εποχές Persecution Mania. Οπότε ήμουν προετοιμασμένος κατάλληλα για το είχα σκοπό να ακούσω.
Το ολόφρεσκο κομμάτι που θα συμπεριλαμβάνεται και στο καινούργιο άλμπουμ τους (όποτε αυτό κυκλοφορήσει), ονομάζεται Sacred Warpath. Kαι πράγματι. Αν και ο ρυθμός του, δεν είναι τόσο γρήγορος όσο τον περίμενα (στο μεγαλύτερο ποσοστό του), ήταν όμως κάτι από 80s. Είναι εκείνος ο γνώριμος πολεμοχαρής “βρώμικος” ήχος τους, με τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Angelripper να σου θυμίζουν εποχές από παρελθόν για τα επόμενα σχεδόν έξι λεπτά ακρόασής σου.
Αντικειμενικά τώρα, από ένα κομμάτι δε βγάζεις συμπέρασμα για τις ιδέες τους στο νέο άλμπουμ, αλλά καθαρά για το κομμάτι, δε μπορώ να σου πω ότι ξετρελάθηκα.
Από εκεί και πέρα ακολουθούν σε Live εκτελέσεις τα κομμάτια The Saw Is The Law, City Of God και Stigmatized.
Εντάξει, μη περιμένεις να σου πω τίποτα για τα κομμάτια, τα έχεις-έχω χιλιοακούσει που ξέρουμε ακόμη και το πόσο διαρκούν.
Το μόνο άκυρο που μπορώ να σου πω, είναι ότι το The Saw Is The Law ξεκινάει με το Surfin’ Bird.
Το μοναδικό καλό που μου έκανε αυτό το ΕΡ (σοβαρά γιατί ΕΡ αυτό;), ήταν μετά την ακρόασή του να βάλω τα In The Sign Of Evil και Persecution Mania να παίξουν.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: Σοβαρά τώρα;
Χρήστος C. Γεωργιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Leave your comment here...