Mindcage - Our Own Devices (Kinematic Music)

Γκρινιάρηδες progressive-άδες…ναι εσείς πού σκέφτεστε καθημερινά τα μαργαριτάρια των Queensryche και Fates Warning, από τη δεκαετία πού “τελείωσε η μουσική ” (σ.σ.: συνεχίζω να γελάω με σας που υποστηρίζετε αυτήν την κουβέντα, έτσι…δεν άλλαξε κάτι!). Όλοι όσοι απογοητευτήκατε ελαφρώς από τις κυκλοφορίες των ανωτέρω συγκροτημάτων φέτος, αλλά και από την κυκλοφορία του καραφλού με το όνομα της πρώην μπάντας του (δεν έχει καν νόημα να τον αναφέρω)...Όσοι έχετε επιθυμήσει τους αγαπημένους μας Psychotic Waltz και τους Mystic Force  και γουστάρετε κιθάρες και heavy ήχο από Accept…Σας έχω μια πολύ απλή λύση, μία λύση πού κι εμένα με έκανε να σκάσω ένα χαμογελάκι ικανοποίησης. Mindcage!

Σίγουρα σε πιο underground κύκλους θα λέει πολλά το εν λόγω όνομα, καθώς μιλάμε για μπάντα 17 χρόνων, πού για κάποιο λόγο μας άφησαν μόνο με την ελπίδα μετά το “Encapsulation” του 2000. Τουλάχιστον, 13 χρόνια μετά, τους συναντάμε ξανά, και αυτή τη φορά μας προσφέρουν απλόχερα εκείνο το μαγικό, συναισθηματικό, τεχνικό (χωρίς υπερβολές) progressive που αγαπήσαμε από τα μεγαθήρια της εποχής, κάτι πού στην τελική, και οι ίδιοι μας το χρωστούσαν.

“Our Own Devices” ονομάζεται η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Αμερικάνων, η  οποίο μάλιστα είναι concept. Ένας κόσμος του απόλυτου τίποτα, ένας κενός κόσμος…ένας κόσμος πού η λέξη ανθρωπιά, φαντάζει μακρινό όνειρο. Και εννοείται σε μια τέτοια ιστορία θα υπάρχει κι ένας χαρακτήρας-ήρωας πού σαν από μηχανής θεός, θα σώσει τον κόσμο από αυτήν την «έκπτωση». Στην προκειμένη, το ρόλο αυτό έχει αναλάβει η Arabella Vash. Πολύ ωραία πάντως το έχουν θέσει οι ίδιοι οι Mindcage… “This story contains a strong warning of what may become if we turn our backs on the importance of Arts, Music, Humanities, and Spirituality in our society”.  Μεγάλες αλήθειες, και καθόλου μακριά από το σήμερα.

Αρμονίες, μελωδία, heavy κιθάρες πού παραπέμπουν σε Iron Maiden σε πολλά σημεία και γενικότερο κλασσικό heavy ήχο, και όλες οι επιρροές του prog πού αγαπάμε, είτε σε πιο rock είτε σε πιο metal μορφή… δηλαδή ΩΡΑΙΑ πράγματα…κι εκεί έρχεται να δέσει το μαγικό ΑΛΛΑ!!

Δε γίνεται να απέχεις 13 χρόνια και να μου κυκλοφορείς πρώτο full length album, και να τον κάνεις και concept…και να σταματάει η διάρκειά του στα 38 λεπτά. Εκτός κι αν μέσα στους επόμενους μήνες (4-5 είναι καλά) μου κυκλοφορήσεις δεύτερη δουλειά! Γιατί έτσι δε χόρτασα ούτε τη μουσική των Mindacage αλλά ούτε και την έννοια του concept!
Κατά τα άλλα, αρκετά προσεγμένη κυκλοφορία, πού ακόμα και στον τομέα της παραγωγής, έχουν φροντίσει να έχει την απαραίτητη “βρωμιά”, με σκοπό να σε μεταφέρει σε κάποια άλλη εποχή αλλά και πάρα πολύ εύκολα να μετατρέπεις σε εικόνες τον κάθε στίχο.

Προτείνεται ειδικά για φίλους "άλλων" δεκαετιών….

Food for thought: Να περιμένουμε συνέχεια? Όχι απαραίτητα στο concept…στην επόμενη σας κυκλοφορία παίζει να έχω αποκτήσει ως δια μαγείας και εγγόνια?

Βαθμολογία: 82/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς