Leprous - The Congregation (Inside Out Music)

Κάτι πού είναι ευρέως γνωστό για το ελληνικό κοινό, είναι πώς δύσκολα πηγαίνει σε live για να δει καινούρια μπάντα η οποία έχει πάρει μυαλά και σαγόνια στην υπόλοιπη Ευρώπη/Αμερική. Είναι πολλές οι φορές πού έχει τύχει να είμαι/είσαι/είναι σε συζήτηση με θέμα : “Μα καλά, αυτούς γιατί δεν τους φέρνουν?”, με απάντηση στανταράκι “Αφού, εγώ, εσύ και άλλοι 5 θα πάμε..”. Kαι μάλιστα απόλυτα δικαιολογημένες σκέψεις, απορίες και απαντήσεις…εδώ ο κόσμος ακόμα πάει και βλέπει W.A.S.P. και Scorpions.

Nocturnal Depression - Spleen Black Metal (Avantgarde Music)

Η Γαλλία ανέκαθεν είχε τον τρόπο να με ενθουσιάζει στο συγκεκριμένο ήχο και άνευ λόγου, ήμουν εξαιρετικά περίεργος για τις μπάντες της. Κατάλαβα πως έχει “ψωμί” η υπόθεση και έτσι ψαχουλεύτηκα πολύ παραπάνω. Όχι σε ακραίο βαθμό, αλλά σε ένα ικανοποιητικό σημείο. Βρήκα εξαιρετικό υλικό αλλά και σαπίλα (παντού θα τη βρεις αυτή). Μέσα σε όλα αυτά βρήκα και τους Nocturnal Depression. Μου άρεσε πολύ το υλικό που άκουσα τότε, και έτσι (παρ)ακολουθώ, κάθε τους δουλειά. Μετά από μπόλικες κυκλοφορίες (δε στο κρύβω σε κάποιες έπαιξε και μούφα) φτάσαμε στην έλλειψη ιδεών. Τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε εμένα. Το έτος 2010 ήταν και το τελευταίο που είδα  καλή δουλειά τους. Από εκεί και μετά χάθηκε λίγο η μπάλα. Ο λόγος; Δύο κυκλοφορίες του παρελθόντος επαναηχογραφημένες πράγμα με κούρασε και με έκανε να πιστέψω πως κάπου εδώ σιγά-σιγά ίσως μπαίνουν τίτλοι τέλους για τη “ζωή” της μπάντας.

Tesseract - Odyssey (Century Media Records)

Θυμάμαι σα χτες, πώς πριν από 4 χρόνια, πολύς κόσμος (κυρίως φίλοι του prog ήχου) συζητούσαν για τα εγκεφαλικά πού τους προκάλεσε αυτό το καινούριο διαμαντάκι πού ακούει στο όνομα Tesseract. Συζητούσαν για το groove, τη διαφορετικότητα, τον μοναδικό ήχο, τη φαντασία και το ταλέντο και εννοείται χαρακτηρίστηκε ”Messi του μέλλοντος”. Και όλα αυτά από τον πρώτο κιόλας δίσκο. Το τι ακολούθησε στο δεύτερο δίσκο? Άλλαξε ο τραγουδιστής, τους έμαθε όλος ο κόσμος, οπότε προφανώς “ξεπουλήθηκαν, φλώρεψαν, δεν είναι όπως παλιά, άλλαξαν” και άλλα τέτοια όμορφα παπαρολογάκια. Γιατί προφανώς μέσα σε 2 δίσκους μπορούμε να πούμε όλα τα ανωτέρω για μια μπάντα. Είναι αυτά τα ωραία πού σε εκνευρίζουν από τον κόσμο πού νομίζει ότι τα ξέρει όλα, και νομίζει πώς είμαι εγώ!!!! (σ.σ.: διδάσκομαι γαλλικό χιούμορ)

Kiske Sommerville - City Of Heroes (Frontiers Records)

Είχαμε ή έχουμε ακόμα φίλους και γνωστούς, πού για μια περίοδο της ζωής τους ακούμπησαν με μεγάλη χαρά τον ήχο του metal και είχαν άποψη πάνω σε θέματα, πού άλλοι παλεύουν όλη τους τη ζωή για να τα λύσουν. Και σίγουρα έχεις ακούσει από τα παραπάνω άτομα, επικές ατάκες του στυλ “πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν όλοι άκουγαν metal”, ή “το metal είναι η μοναδική μουσική πού εκφράζει όλα όσα θες και ΕΙΝΑΙ μουσική”! Άσε να φανταστώ, θυμήθηκες κάποια πρώην ή κάποια φίλη σου χαζογκόμενα ε? Ναι, η πικρή αλήθεια είναι πώς μιλάμε για ατάκες πού προέρχονται από το γυναικείο φύλο κατά κύριο λόγο, ωστόσο τα ανδράκια επίσης δεν πάνε πίσω.

Kamelot - Haven (Napalm Records)

Kamelot λένε τα χείλη σου και ξέρεις πώς κατά μία τεράστια πιθανότητα θα μείνεις ικανοποιημένος, καθώς είναι μπάντα η οποία έχει δέσει το όνομά της με τη μελωδία και την επιτυχία. Είναι όμως και μπάντα πού δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου. Είτε έκαναν πολύ μικρά βήματα μπροστά, είτε έμεναν σταθεροί. Ενώ τώρα πού έχει αποχωρήσει ο Khan, οι αλλαγές είναι λογικό να γίνονται με ακόμα πιο μικρά βήματα. Τι σημαίνει αυτό?

Lancer - Second Storm (Despotz Records)

Είχε μόλις μπει το 2013, ήμουν σε άδεια πρωτοχρονιάς, από τη στρατιωτική μου θητεία και έπρεπε μέσα σε 8 μέρες να καλύψω και να μάθω για τις κυκλοφορίες του τελευταίου 3μήνου. Πώς θα το έκανα αυτό, όταν το Metal Holocaust Webzine Radio, του οποίου ήμουν κάτι παραπάνω από περήφανο μέλος, ήταν στα τελευταία του? Μα προφανώς όλα τα υπόλοιπα webzine, περιοδικά και γενικά Φατσοβιβλίο...στους τοίχους των “φίλων” πού ακούνε τα ίδια σχεδόν με μένα. Ένας όμως ήταν ο τοίχος πού μου κατέστρεψε την άδεια και δε με άφησε να ψάξω για καμία άλλη κυκλοφορία. Αυτός του Κου Κετιγένη (συντάκτης Metal Hammer). Είχε ανεβάσει το επικό video clip των Lancer από το κομμάτι “Purple Sky”. Η καταστροφή μου. Ήξερα πώς είχα βρει μπάντα να αγαπήσω.

Lustre - Blossom (Nordvis Produktion)

Υπάρχουν στιγμές που δε θες τον ίδιο ήχο στα αυτιά σου. Υπάρχουν φορές που απλά γυρίζεις σπίτι, αράζεις, και το ταβάνι παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο για την όρασή σου. Αφήνεσαι. Δε δίνεις σημασία για το τι συμβαίνει γύρω σου. Δε σε νοιάζει τι γίνεται έξω από το δωμάτιό-σπίτι σου, γιατί αφέθηκες. Γιατί τώρα το μυαλό σου ταξιδεύει και βρίσκεται αλλού. Το ταξίδι σου αυτό είτε βρίσκεται σε καταστάσεις του παρελθόντος, είστε σε στιγμές που επιθυμείς να έρθουν είτε ακόμη σε εικόνες-στιγμές της καθημερινότητας.