Appearance Of Nothing - A New Beginning (Power Prog Records)

Σίγουρα δεν περίμενα τους Appearance Of Nothing για να βρω καινούρια στοιχεία πάνω στο progressive, ούτε περίμενα να το αναγεννήσουν και να δημιουργήσουν το δίσκο μνημείο. Σίγουρα όμως το “All Gods Are Gone” μου έδωσε μια ελπίδα πώς ίσως να ξανασχοληθούμε με αυτή τη μπάντα και μάλιστα σύντομα. Όπως κι έγινε. Μπορεί το προαναφερθέν άλμπουμ και ο προκάτοχός του, να μη συγκίνησαν, έδωσαν όμως βάσεις για να πιστέψεις πώς κάτι καλό γίνεται εδώ.

Αυτό το “καλό πού γίνεται εδώ”, εμφανίζεται ξαφνικά στο “A New Beginning”.

Μικρά και εμφανή βήματα βελτίωσης, όπως μεγαλύτερη διάρκεια δίσκου, μεγαλύτερα κομμάτια, με πιο ογκώδη ήχο, χρήση έντονων συναισθημάτων μέσα από τις 2 φωνές πού εναλλάσσουν συχνά ρόλους, συχνά heavy breaks, πού μέσα από το prog πρίσμα τους, ο ήχος φέρνει στοιχεία από αγαπημένους Nevermore, καμία όμως παραπάνω σχέση. Γενικότερα όλο το “A New Beginning” χωρίζεται στο μελωδικό και ήρεμο progressive και στο πιο heavy και ογκώδες μέρος. Και εδώ είναι πού όπως προανέφερα, βοηθάει η χρήση 2 διαφορετικών φωνών. Δίνει αυτή τη διαφορετικότητα στο δίσκο, τη διαφορετικότητα εκείνη πού θα σε κρατήσει ξύπνιο και θα κινήσει την περιέργειά σου για το “τι είναι αυτό πού παίζει?”.

Στο “A New Beginning” θα βρεις 7 κομμάτια, γενικότερα μεγάλης διάρκειας (δύο άνω των 10 λεπτών), άψογης παραγωγής (Ελβετοί είναι, έχουν λεφτά), θα βρεις έναν τρόπο να περάσεις άψογα το πρωινό σου, γενικότερα κάτι ευχάριστο στα αυτιά σου. Δε θα βρεις τη μπάντα ή το δίσκο ή το τραγούδι της χρονιάς, αλλά σε μια συνεχώς εξελισσόμενη μπάντα, μπορεί να τα βρεις όλα αυτά σε κάποια επόμενη κυκλοφορία. Φίλοι του μοντέρνου ήχου του progressive, όχι του djent, του μοντέρνου αυτού πού κυκλοφόρησε μετά το 89 (ναι τότε πού σταμάτησε η μουσική ΒΛΑΚΕΣ), αν δεν τους έχετε ήδη ακούσει, τώρα είναι μια καλή στιγμή.

Συμβουλή, ο δίσκος ακούγεται συνεχόμενα, χωρίς διακοπές ή κομμάτια επιλεκτικά…trust me!

Food for thought: Έχω μια γενικότερη αδυναμία στα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, είναι γνωστό. Μήπως είναι όμως και το φυσιολογικό και αναμενόμενο σε κάποιον πού αγαπάει να παρασύρεται από τη μουσική και πού προσπαθεί να γίνει ένα με τον συνθέτη/ερμηνευτή? Πόσες φορές έχουμε προσκυνήσει 8λεπτα,10λεπτά και πάει λέγοντας κομμάτια

Βαθμολογία: 72/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς