Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Lustre - Blossom (Nordvis Produktion)


Υπάρχουν στιγμές που δε θες τον ίδιο ήχο στα αυτιά σου. Υπάρχουν φορές που απλά γυρίζεις σπίτι, αράζεις, και το ταβάνι παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο για την όρασή σου. Αφήνεσαι. Δε δίνεις σημασία για το τι συμβαίνει γύρω σου. Δε σε νοιάζει τι γίνεται έξω από το δωμάτιό-σπίτι σου, γιατί αφέθηκες. Γιατί τώρα το μυαλό σου ταξιδεύει και βρίσκεται αλλού. Το ταξίδι σου αυτό είτε βρίσκεται σε καταστάσεις του παρελθόντος, είστε σε στιγμές που επιθυμείς να έρθουν είτε ακόμη σε εικόνες-στιγμές της καθημερινότητας.

Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα τον ήχου του Nachtzeit, του ανθρώπου πίσω από το όνομα Lustre.
Για συγκρότημα δημιουργημένο το 2008  δεν έχει και λίγες κυκλοφορίες στο βιογραφικό του, αποτελούμενες από κάθε είδους δουλειές (ολοκληρωμένες, split, ep, compilation, demo). Πλέον το 2015, μιλάμε για την πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο Blossom, και στην ακρόασή της κατάλαβα πως πρόκειται περί της συνέχειας του Wonder (προηγούμενη ολοκληρωμένη κυκλοφορία).
Πιστός στο δημιούργημά του ο Nachtzeit, προσθέτει τα κατάλληλα υλικά, για να καταφέρει να συνθέσει τον χαρακτηριστικό ήχο που όποιος τον ακούει θα καταλαβαίνει ότι πρόκειται για τον Σουηδό. Αυτό είναι το Blossom.
Πολλές μελωδίες μαζεμένες σε τέσσερα μόλις κομμάτια συνολικής διάρκειας τριάντα τριών λεπτών και ενός δευτερολέπτου.
Ναι, έτσι είναι πάντα τα μεγάλης διάρκειας κομμάτια ήταν ένας στόχος “των” Lustre. Ανέκαθεν σε κάθε κυκλοφορία έτσι ήταν. Έτσι και εδώ, με το μικρότερο να διαρκεί σχεδόν έξι λεπτά.
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δε φέρνω ποτέ παράπονο στην κάθε κυκλοφορία κάτω από το συγκεκριμένο όνομα, αυτό είναι το εξώφυλλο. Σου μεταφέρει νωρίτερα το κλίμα που δημιουργείται κατά την ακρόαση. Συνήθως αυτό το καταφέρνουν με εικόνες από δέντρα κτλ. Το συγκεκριμένο όμως το ξεχωρίζω σαν το καλύτερο που έχουν μέχρι στιγμής.
Οι κραυγές σαν background ενώ οι μελωδίες δημιουργούν αυτή την ξεχωριστή ατμόσφαιρα σε κρατούν σε επαγρύπνηση κάνοντάς σε να απολαμβάνεις και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ακρόασης.
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δε μου άρεσε, αυτό ήταν η μονοτονία στα κομμάτια. Συνειδητοποιείς τον συνεχή ίδιο ρυθμό, αλλά όπως σου είπα οι κραυγές δίνουν την διαφορετική “εικόνα” στα κομμάτια.
Μου άρεσε περισσότερο από όλα το Part 2 (άλλωστε σε 4 parts χωρίζεται το άλμπουμ). Πιο “θλιβερό”, πιο “σκοτεινό”, πιο αργό. Αυτό το ξεχώρισε από τα άλλα, γι’αυτό και μου άρεσε περισσότερο. Μετά την ακρόαση βλέποντας το εξώφυλλο μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι μου έρχονταν στο μυαλό. Ίσως γιατί συνδυάζεται καλύτερα μ’αυτό (με το εξώφυλλο).
Το Blossom είναι από τα άλμπουμ  για τις ιδανικές στιγμές, ηρεμίας, απομόνωσης και χαλάρωσης, είναι ότι πρέπει.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 80/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...