Aasgard - Obscurantist Purification (Unexploded Records)

Δεν υπάρχει λόγος να κρύβομαι. Το έχω παραδεχτεί πολλάκις, η μπάντα Aasgard είναι από τις μπάντες που δε δέχομαι αρνητική γνώμη. Πες με όπως θες, δεκάρα δε δίνω. ΞΕΡΟΥΝ να προσφέρουν στη μάπα, βρώμικο ήχο.
Τελευταία φορά που βγήκαν από τα μπουντρούμια ο Aethyr και ο Marrok ήταν το 2013 με το split που κυκλοφόρησαν με Caedes Cruenta. Aπό τότε, όπως σου είχα αναφέρει και τότε επιστρέφουν στα σκοτάδια για να ξανακάνουν την εμφάνισή τους μόνο όταν χρειαστεί.
Δύο χρόνια μετά, ήρθε η ώρα τους. Ήρθε η ώρα μιας ολοκληρωμένης δουλειάς. Το Morbid Celestial Desecration είχε κάψει τα πάντα στο διάβα του τρία χρόνια πριν (2012), και πλέον το Obscurantist Purification, έρχεται μέσα από τις στάχτες.

Όπως σου αναφέρω πάντα για τη συγκεκριμένη μπάντα θα στο πω για ακόμη μια φορά. Δεν κρατάνε σταθερό το ύφος τους.
Μπορεί η προηγούμενη ολοκληρωμένη κυκλοφορία, να είχε ταχύτητες και τα φωνητικά να ήταν εξαιρετικά επιθετικά, εδώ όμως μιλάμε για κάτι τελείως το διαφορετικό.
Το ύφος των κομματιών κουβαλάει μια βαριά αποπνικτική ατμόσφαιρα, με λόγια  που καλούν και  προμηνύουν την έναρξη μιας τελετής.
Το νόημα το καταλαβαίνεις από το εξώφυλλο, ότι πρόκειται ΔΕΝ να ακούσεις ξερό ήχο που σου προσφέρουν τα τελευταία χρόνια, αλλά κάτι ασυνήθιστο γι’αυτούς.
Εκεί που νιώθεις ότι ο αέρας τελειώνει, εκεί που η όραση γίνεται θολή και όλες οι αισιόδοξες σκέψεις χάνονται, εκεί βρίσκονται Aasgard. Στο πιο βαθύ μπουντρούμι.
Θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο, σε ακρόαση μουσικού υλικού, να καταφέρει ο ήχος να σου μεταδώσει το όλο συναίσθημα που επικρατεί. Το συγκεκριμένο άλμπουμ, σε εμένα το κατάφερε.
Εννιά κομμάτια εκ των οποίων το πρώτο και το τελευταίο να είναι προσευχές-καλέσματα. Με τους Αθηναίους να καλούν (αντί)θεους και δαίμονες με την σκοτεινή μουσική τους.
Με τον Marrok πίσω από τα τύμπανα να παίρνει φωτιές όταν χρειαστεί (υπάρχουν σημεία του άλμπουμ που αγγίζουν κόκκινο), και τον Aethyr πίσω από το μπάσο-κιθάρα-φωνή, να καλεί όλο τον σκοτεινό απόκοσμο.
Προσωπικά, από το μουσικό σύνολο ξεχώρισα δύο κομμάτια. Revelation Of Dignir Xul και The Wise Lord Of Oracles.
Μετά το πρώτο κάλεσμα (εισαγωγικό κομμάτι Excommunicated Whispers (Intro)), την αρχή του κακού δίνει το Revelation Of Dignir Xul. Είναι σκοτεινό όσο χρειάζεται, για να στο μεταφέρει αυτό.  Κυμαίνεται σε mid ρυθμό κατά το  μεγαλύτερη διάρκειά του. Τα φωνητικά του Aethyr πιο βρώμικα-ψαλμωδικά, μέχρι και τα “ξεσπάσματα” του  Marrok να έρθουν και τα στα φωνητικά να πάρουν θέση κραυγές.
Τo The Wise Lord Of Oracles, είναι το αμέσως επόμενο κομμάτι μετά το προαναφερθέν.  Ο γνωστός βρώμικος ήχος της κιθάρας δίνει την έναρξη, και αμέσως τα τύμπανα πιάνουν φωτιά. Δε διαρκεί πολύ ο συγκεκριμένος γρήγορος ρυθμός και αμέσως ξανά στα Mid. Οι ψαλμωδίες παραμένουν σήμα κατατεθέν, οι οποίες πότε-πότε αντικαθιστώνται απ’τα άγρια φωνητικά.
Γενικά, η όλη ακρόαση, φέρει, εικόνες και σκηνές από κάτι το σκοτεινό. Εγώ προσωπικά έχω συνδυάσει αυτή τη μπάντα με μουσική από σκοτεινά μπουντρούμια. Δε σου αφήνει περιθώρια να ησυχάσεις αν δε τελειώσει η ακρόαση.
Η αλλαγή στον ήχο τους (σε σύγκριση με ότι έχουν κυκλοφορήσει) είναι εμφανής και φυσικά χωρίς αρνητική εικόνα.
Το μπουντρούμι ξανακλείνει. Τα “τέρατά” του ξανά μέσα, μέχρι το επόμενο κάλεσμά τους….

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: Δε τα ακουμπάμε αυτά με βαθμολογίες

Χρήστος C. Γεωργιάδης