Amaranthe - Massive Addictive (Spinefarm Records)

Ο καλύτερος τρόπος για να πουλήσει ένα συγκρότημα με γυναίκα στα φωνητικά, είναι η γυναίκα να είναι…ας το πούμε λίγο κόσμια, ΠΑΤΑΡΟΣ. Επίσης ένας ακόμα καλός τρόπος να ασχοληθεί ο κόσμος, είναι το να πρωτοτυπήσεις ελαφρώς μουσικά και να μην παίξεις ό,τι όλες οι μπάντες με γυναίκα στο μικρόφωνο. Ένα τρίτο στοιχείο είναι τα βιντεοκλίπ, απαραίτητο στοιχείο για όλες τις μπάντες νομίζω! Οι Amaranthe, αισίως στον 3^ο δίσκο τους, “Massive Addictive”, έχουν και τα 3 παραπάνω στοιχεία. Ελαφρώς διαφοροποιημένα όμως…

Ναι είναι μπάντα πού έκανε μεγάλο μπαμ στον πρώτο δίσκο, ενώ “ωρίμασε” (σ.σ.: απαράδεκτο κλισέ, πού αγαπάω να χρησιμοποιώ) και συμμάζεψε λίγο τις ιδέες στο 2^ο…Στο “Massive Addictive” όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Καταρχάς η αλλαγή του Andy Solvestrom και αντικατάσταση αυτού με τον Henrik Englund από τους Scarpoint, υποτίθεται θα έθετε νέες βάσεις για τους Amaranthe…κάτσε λοιπόν να σου πω…κάθεσαι? Ωραία, σήκω τώρα και φώναξε μαζί μου ΑΡΧΙΔΙΑΑΑΑ!!! Εντάξει νομίζω φανήκαμε. Κανείς μα κανείς, δε νοιάζεται και δεν ασχολείται μαζί του. Καλώς ή κακώς, άμα μείνει μόνη της η Elize Ryd πίσω από το μικρόφωνο, κανείς δε θα καταλάβει διαφορά. Στην τελική η φωνή του Jake E. Berg, δεν απέχει από της Elize. Οπότε στον τομέα των φωνητικών δεν ένιωσα καμία αλλαγή. Εκεί πού όντως φάνηκαν κάποια πράγματα είναι στη μουσική, η οποία έχει κρατήσει τον pop/metal/groove/melodic something χαρακτήρα πού είχε και πλέον εξέλιξε το pop σε πιο dubstep…σαν την εξέλιξη του Pidgeotto σε Pidgeot ένα πράγμα. Ενώ και το στοιχείο του metal groove έγινε πιο metalcore-κάτι . Πού θα μου πάει θα βγάλω άκρη με τις ταμπέλες, ωστόσο για όποιον μου ξαναπεί πώς έχει στοιχεία death metal, εγώ απλά να του πω να πάρει ένα Diclofenac και να ξαπλώσει.

Πάμε όμως λίγο στα πιο ενδότερα του “Massive Addictive”. 14 κομμάτια με το μεγαλύτερο στα 03:43…χμ…εντάξει έτσι ήταν και πριν αλλά…χμμμ….καμία εξέλιξη? Με 14 κομμάτια και με το ζόρι φτάνετε στα 48 λεπτά? Μαλακία, άλλοι γράφουν 3-4 τραγούδια και καλύπτουν αυτόν τον χρόνο (σ.σ.: βέβαια έχουμε και τους Napalm Death και τους S.O.D. οπότε, χαλάλι).14 λοιπόν κομμάτια, ΙΔΙΑ μεταξύ τους. Μπράβο. Δώσατε στον ακροατή ακριβώς αυτό πού ζητούσε, έναν τρόπο να ακούσει 14 φορές ένα κομμάτι. Δε λέω, η μουσική των Amaranthe έχει σίγουρα τον τρόπο να σου φτιάξει τη διάθεση και να περάσεις καλά, αλλά για ένα E.P., όχι ολόκληρο δίσκο. Δεν αντέχεις τόση ώρα τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελίδη!

Το γεγονός πώς το πρώτο κομμάτι πού μάθαμε από το δίσκο ήταν μέσω του βίντεο του “Drop Dead Cynical”, μας έκανε να ξενερώσουμε απίστευτα λόγω της τρομερής ομοιότητας με “Beautiful People”. Ωστόσο ο δίσκος έχει πολύ καλύτερες στιγμές, με αποκορύφωμα ίσως το “Skyline” το οποίο αν είχε πιο πάνω τις κιθάρες και πιο χαμηλά τα ηχητικά εφέ/πλήκτρα/μπλιμπλίκια, ίσως να μιλάγαμε για το καλύτερο κομμάτι πού έχει βγει στο είδος αυτό. Ενώ και τα “Digital World”, “Massive Addictive” κάνουν τη διαφορά από τα υπόλοιπα κομμάτια πού παραμένουν συμπαθητικά. Εντύπωση μπορώ να πω πώς μου έκανε το ζουζουνιάρικο “Over And Done”, και ο λόγος είναι ότι συνεχίζω να επιμένω πώς ενώ τους πάει το mid-tempo, δεν το κατέχουν καθόλου, σα να ζορίζονται στο να το “βγάλουν”. Ωστόσο το “Over And Done” τολμώ να πω πώς με κέρδισε.

Ο δίσκος είναι καλός. Ξέρω πώς ότι έχω γράψει σε έχει απομακρύνει, αλλά πρέπει να καταλάβεις εσύ, οι φίλοι τους, οι οικογένειές τους, η εταιρεία τους, μα πάνω απ’όλους οι ίδιοι, πώς δε μπορείς να παίζεις επί 3 δίσκους ακριβώς τα ίδια. Και όχι, η αλλαγή ενός back up τραγουδιστή δεν είναι αλλαγή..

Food for thought: Κάποτε λέγανε για τους Iron Maiden και το καραγκιοζιλίκι των 3 κιθάρων. Πλέον οι 3 φωνές, φαντάζουν φυσιολογικές…μήπως καλό θα ήταν να γίνουν 2 οι φωνές? Ή θα είναι πολύ Visions Of Atlantis? Και μήπως είναι καιρός να γράψετε κανένα κομμάτι πάνω από τα 4 λεπτά?

Βαθμολογία: 65/100

Υ.Γ.: Κάποτε είχα κάνει το σχόλιο πώς η μουσική των Amaranthe ενδείκνυται και για γυμναστήριο ή extreme sports…να σας προτείνω λοιπόν να τσεκάρετε στο Youtube το κανάλι Valkunmax Tv.

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς