Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Doomocracy - The End Is Written (Steel Gallery Records)

Truth be told, είχα πολύ καιρό να ασχοληθώ με μπάντα από την Κρήτη, αν και, αν δεν κάνω λάθος, και η ίδια η Κρήτη είχε καιρό να ασχοληθεί μαζί μας με αυτόν τον τρόπο. Μέχρι πού κάπου στην αρχή της χρονιάς έφτασε στα χέρια μου ένα κομμάτι από τους Doomocracy. Και εκεί ξεκίνησε η αναζήτηση γύρω από τη μπάντα, τα μέλη, την ιστορία τους, τη ζωή τους, τα είναι και τα θέλω τους, καθώς όμως και το πότε θα έχουμε δίσκο στα χέρια μας. Και έφτασε η ώρα να μιλήσουμε για όλα αυτά, και κυρίως για τον παρθενικό δίσκο με τίτλο The End Is Written.

Νομίζω το όνομα τα λέει όλα, όσον αφορά το ύφος της μπάντας. Βέβαια βλέποντας κι εγώ το όνομα, παραξενεύτηκα όταν ανακοινώθηκε πώς την κυκλοφορία αναλαμβάνει (για ακόμα μια φορά) η Steel Gallery Records. Ωστόσο ακούγοντας μερικά παραπάνω κομμάτια, κατάλαβα το γιατί. Doom μεν, αλλά…αμερικανο-σουηδίλα στο full. Ξεκάθαρα αμερικάνικες heavy/power επιρροές τύπου Solitude Aeturnus, με ένα μείγμα Σουηδικής σκηνής ως προς τον ήχο, τον όγκο, τύπου Memory Garden, Memento Mori, μέχρι και Candlemass. Γενικά να είμαι ειλικρινής πιο πολύ στο μυαλό μου είναι μια μίξη Solitude Aeturnus με Memory Garden.
Όγκος και βαρύτητα στα ρυθμικά (Μανώλης Σχιζάκης στο μπάσο και Μηνάς Βασιλάκης στα drums) πού δε σου επιτρέπουν να κάνεις άλλη κίνηση πέραν του συγχρονισμένου headbanging, χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες με solo (Άγγελος Τζάνης και Χάρης Δόκος), απαραίτητα για να συνοδεύσουν το αμερικάνικο heavy/power πού τόσο αγαπάς. Μία φωνή (Μιχάλης Σταυρακάκης) με πάθος και λυρισμό πού σε ανατριχιάζει, μια φωνή πού χρωματίζει το σκοτεινό riffing από πίσω.
Και όλα αυτά ηχογραφημένα στην Κρήτη (Mad Hat Music) από τον Νίκο Βογιατζάκη, και  περιποιημένα από τη Μητέρα Σουηδία. Προφανώς μιλάω για μίξη και master. “Dug Out Productions και Daniel Bergstrand στη μίξη των κομματιών, ενώ το master ανέλαβε ο Peter In De Betou στα Tailor Maid. Μία κίνηση η οποία συναντάται όλο και πιο συχνά από τις ελληνικές μπάντες, καθώς πλέον ηχογραφούν στην Ελλάδα και στέλνουν για “γυάλισμα” στο εξωτερικό. Τουλάχιστον σταμάτησαν οι μπάντες να πληρώνουν και ηχογραφήσεις στο εξωτερικό!
Από κει κι έπειτα, έχουμε 8 κομμάτια, συνολικής διάρκειας 45 λεπτών, τα οποία δε με χόρτασαν να είμαι ειλικρινής, ωστόσο σου αφήνουν μια γεύση ικανοποίησης και χαμόγελου. Αφού βέβαια νιώσεις πώς πάει να σπάσει ο σβέρκος σου από το προαναφερθέν headbanging, με αποτέλεσμα να τον έχεις να κρέμεται σαν εκκρεμές. Ο δίσκος σίγουρα μπαίνει στα τοπ της χρονιάς, καθώς πέραν των εντυπωσιακών συνθέσεων, και του εκπληκτικού αποτελέσματος, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα γύρω από το metal και δεν μένει κολλημένο στο αργόσυρτο και πολλές φορές βαρετό doom. Αντιθέτως το ντύνει με τον heavy/epic-power ήχο…και το κάνει μοντελάκι!
Δεν έχω ιδέα αν όντως The End Is Written, πάντως οι Doomocracy, μόλις ξεκίνησαν και μάλλον θα μας ταλαιπωρήσουν για καιρό…ή έστω έτσι ευχόμαστε!
Food for thought: Συγχαρητήρια σε όλη τη μπάντα, και τον εκάστοτε μουσικό, ωστόσο αυτός πού μου κίνησε το ενδιαφέρον δεν είναι άλλος από τον Μιχάλη Σταυρακάκη. Και έρχομαι στην κλασσική μου απορία. Το όνομά του δεν το έχω ξανακούσει ποτέ, και δε μπορώ να πω, γνωρίζω αρκετά πράγματα από ελληνικές μπάντες. Οπότε, αφού μάζεψα το σαγόνι μου, αναρωτιέμαι πόσοι ακόμα είναι ταλεντάρες και είναι κρυμμένοι και γιατί?

Βαθμολογία: 88/100


Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...