Unisonic - Light Of Dawn (earMusic)

Έμαθα στα αυτιά μου, να μην περιμένουν πολλά όταν βλέπω “supergroup”. Έμαθα να έχω κατεβασμένα φτερά όταν μπάντα ή μέλος στο οποίο έχω μεγάλη συμπάθεια, εμφανίζεται μετά από καιρό. Έτσι έκανα και στην περίπτωση των Unisonic. Από την πρώτη στιγμή δεν περίμενα μεγάλα πράγματα. Και ευτυχώς εξεπλάγην ευχάριστα. Όχι πώς είχαμε τίποτα κυκλοφορίες του αιώνα, πού θα τις προσκυνάμε μέχρι να πεθάνουμε, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν πατάτες γιαχνί…ήταν απλά καλές κυκλοφορίες. Έτσι λοιπόν, με τον ίδιο τρόπο αποφάσισα να αντιμετωπίσω τη νέα τους, δεύτερη, full length δουλειά, με τίτλο “Light of Dawn”.

Ίδια ομάδα, ίδια εταιρεία, ίδια, ηχητικά, παραγωγή, ίδια νοοτροπία δίσκου. Τι εννοώ με το τελευταίο? Μελωδίες και refrainάρες από άτομα πού αν μη τι άλλο, το έχουν σπουδάσει, έκαναν μεταπτυχιακό, πήγαν δίδαξαν και τώρα στη συνταξιοδότηση βάζουν ξανά γυαλιά σε κόσμο. Ένας Kiske πού δεν είναι πλέον 19 χρονών, αλλά ακόμα και έτσι, τα πάει υπερβολικά καλά και το κοινό, του δείχνει την αγάπη του διαρκώς. Για τον Kai δε χρειάζεται να πω τίποτα…πραγματικά τίποτα…ενώ το rhythm section των Zafiriou και Ward, δείχνει πώς δεν ξεχνά τίποτα από την Pink Cream 69 περίοδο, δίνοντας απλόχερα ένα πιο hard ‘n’ heavy ρυθμό στις power μελωδίες.

Πού στην τελική αυτό είναι ο δίσκος. Μελωδικότατο power metal, με πολλά hard ‘n’ heavy περάσματα. Σημεία πού νιώθεις λίγο αγαπημένους Helloween και σημεία πού νιώθεις λίγο Pink Cream 69. Μία οικογένεια είναι ούτως ή άλλως όλοι αυτοί μαζί και οι διαφορές λίγες. Αν και για να είμαι ειλικρινής, σα να με κουράζει πλέον η συχνή “αναφορά” σε Helloween, αλλά χαλάλι, το κρύβετε καλά.

Ωστόσο μετά από 13 κομμάτια (σ.σ.: Στην Ευρωπαϊκή έκδοση έχουμε bonus το “Judgment Day”), σχεδόν μια ώρα αργότερα, τα συμπεράσματα είναι για ακόμα μια φορά τα ίδια για μένα. Ένας, ακόμα, απλά καλός δίσκος. Το οποίο σημαίνει, πώς δεν είναι κάτι τρομερό σαν κυκλοφορία, αλλά σίγουρα ακούγοντάς τον περνάς όμορφα. Ταξιδιάρικες μελωδίες πού δένουν με το καλοκαιρινό κλίμα, φυσιολογικής διάρκειας κομμάτια, με μέσο όρο τα 5 λεπτά. Μελωδίες πού θα θες να τραγουδήσεις στο αμάξι, στο λεωφορείο, στο τραίνο, στο ποδήλατο, στον ύπνο σου! Όμορφες αλλαγές διάθεσης μεταξύ των κομματιών πού σε πηγαίνουν από τη χαρουμενιά, στη βαθύτατη σκέψη και το συλλογισμό, πίσω στην ένταση και μετά σε πιο dancing groove feeling!

Γι’αυτό και θα βρεις εύκολα, κομμάτια με τα οποία θα κολλήσεις όπως το τρομερό hit “For The Kingdom”, το hard rock-ίστικο “Night Of The Long Knives”, ενώ σίγουρα θα σου κολλήσει το εντελώς Helloween-ικό “Manhunter”. Και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ για τους πιο ρομαντικούς και ζουζουνιάρηδες, έχουμε όχι μία, όχι δύο, αλλά ΤΡΕΙΣ επιλογές “Blood”, “When The Deed Is Done”, “You And I”.

Βέβαια κάτι το οποίο με ενόχλησε μπορώ να πω, είναι πώς όταν έφτασα στο “Not Gonna Take Anymore”, το μόνο πού ξεκίνησα να τραγουδάω από μέσα μου ήταν το “Hard On The Wind”, ο ύμνος του Full Metal Cruise. ….και κάτι ακόμα, το “Throne Of The Dawn” είναι εθιστικότατο filler!!!

Food for thought: …είναι το γεγονός πώς οι περισσότερες μελωδίες μου θύμισαν μόνο Avantasia και κομμάτια πού τραγουδάει ο Kiske. Και ίσως εδώ να φταίει ο άλλος ο κοντός (είστε και πολλοί), ο Tobi, πού δεν έχει αφήσει καλλιτέχνη για καλλιτέχνη, με αποτέλεσμα πολλές φορές, να νιώθω πώς ακούω την ίδια μπάντα, είτε αυτή λέγεται Edguy, είτε Unisonic, είτε Avantasia, είτε οποιαδήποτε συνεργασία κάνουν όλοι αυτοί μεταξύ τους. Α, και όσοι πατάνε πάνω σε Helloween φόρμες, μπορούν να σταματήσουν να παίρνουν το riffάκι του “Futureworld” ή του “I Want Out”? Έχουν κι άλλες σούπες!

Βαθμολογία: 75/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς