False Coda - Closer To The Edge (Steel Gallery Records)

Η Steel Gallery Records, πιστή στο ραντεβού της με την ελληνική progressive σκηνή, κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο των False Coda, με τίτλο “Closer To The Edge”, πράγμα το οποίο συμφωνεί απόλυτα με τον δίσκο. Ο δίσκος, όντως σε φέρνει όλο και πιο κοντά στο γκρεμό. Και γι’αυτό φταίει το γεγονός πώς με πολύ απλό τρόπο σου παρουσιάζουν κάτι πολύ πιο πολύπλοκο.

Η μουσική των False Coda, δεν είναι progressive METAL! Δε νιώθω πώς μπορώ να τους βάλω αυτήν την ταμπέλα, πόσο μάλλον όταν ακούω μέσα τα fusion περάσματα, φιλτραρισμένα από τα prog rock δεκαετίας ’70. Δέχομαι την έννοια του progressive μόνο. Γιατί τα παιξίματα πού θα ακούσεις, θα σου πάρουν το σαγόνι  και θα στο αναποδογυρίσουν.

Θα σε κάνουν, τελειώνοντας με την ακρόαση του δίσκου, να δυσκολευτείς να διαλέξεις κάτι πιο metal ή κάτι πιο 70’s rock, για να ακούσεις στη συνέχεια!

Για να μπορέσω να δικαιολογήσω καλύτερα την έννοια του metal μέσα στη μουσική των False Coda, κάντε ένα ωραίο μείγμα των heavy/prog στοιχείων των Symphony-X, με τις κιθάρες πού ξυρίζουν, ενώ μπορείτε να κολλήσετε και τα πιο κλασσικά μέρη των Savatage και για να έχετε ένα σαφώς πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, στείλτε όλη τη δουλειά και για ένα mastering στον γνωστό σε όλους Jens Bogren και όλα θα γυαλίζουν.

Τα ρυθμικά μέρη (Ανδρέας Μήλιος στα drums, Νίκος Πόγκας στο μπάσο) είναι σίγουρο πώς θα σου πάρουν το κεφάλι, ειδικά το μπάσο, φήμες το θέλουν να με ταλαιπωρεί ακόμα στον ύπνο μου. Η πιο 70’s χρήση των πλήκτρων του Λευτέρη Καπετάνιου, δίνει έναν πιο “back” ρόλο (σ.σ.: σε σχέση με άλλους πού στηρίζουν όλη τη μουσική τους στα πλήκτρα) και δημιουργούνε μια ατμόσφαιρα έτοιμη να σε παρασύρει είτε σε ένα ασταμάτητο headbanging, είτε σε μια όμορφη ηρεμία και χαλάρωση. Για έναν περίεργο ρόλο, ένιωσα μια ταπεινότητα από πλευράς lead guitar του Βασίλη Μήλιου, καθώς μπορούσε να οργιάσει, αντ’αυτού όμως, προτίμησε έναν πιο διακριτικό ρόλο, δείχνοντας το ταλέντο του διακριτικά με όμορφες μελωδίες πού σου “μιλάνε”! Και όλα τα παραπάνω εμπλουτίζονται από την ιδιαίτερη και δυναμική φωνή του Μάνου Ξανθάκη (βλ. Agnosia και Celestial Ode…), η οποία δεν είναι η φωνή πού περίμενα να ακούσω, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, μου έδωσε όμως μια ωραία “γλύκα” Αμερικής, πού την είχα ανάγκη.

Το “Closer To The Edge” είναι αν μη τι άλλο ένας δίσκος αμερικάνικος. Το ακούς και το νιώθεις στις Symphony-X/Savatage επιρροές, αλλά και στο όλο “Images And Words” συναίσθημα πού απορρέει. Ωστόσο, δε γίνεται να κυκλοφορείς πρώτο full length δίσκο, και όλα να είναι άψογα. Σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις. Θεωρώ λοιπόν ιδιαίτερα βιαστική κίνηση αυτήν την κυκλοφορία, με τη λογική πώς, 7 κομμάτια για δίσκο είναι λίγα…πόσο μάλλον όταν μιλάμε για συνολική διάρκεια τα 40 λεπτά! Εγώ προσωπικά δε χόρτασα.

Αν θες όμως να βρεις κάποιο κομμάτι να σου μείνει στο μυαλό, το intro του “Simple Rules”, η συνέχεια με το τρομερό και ίσως πιο heavy του δίσκου,  “Code Of Kindness”, αλλά και το πιο επικό/μαγευτικό “Blood On Eyes” πρόκειται να σε συναρπάσουν!

Βαθμολογία: 80/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς