Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Gamma Ray - Empire Of The Undead (earMUSIC)


Είναι δύσκολο και άσχημο να απογοητεύεσαι από μπάντα πού γουστάρεις πραγματικά. Είναι η στιγμή πού ξέρεις πώς όσο και να προσπαθείς να χαϊδέψεις τα δικά σου αυτιά, δε μπορείς παρά να καταλάβεις πώς η μπάντα πρέπει σιγά σιγά να κάνει στην άκρη.
Η νέα χιλιετία, βρήκε τους Gamma Ray να κοντράρονται στα ίσα με τους Helloween και σε σημεία να τους αφήνουν πίσω. Αλλά έτσι τους βρήκε…μετά ακολούθησε η πτώση, η κατηφόρα, ο Καιάδας (σ.σ.: είναι και της μόδας). Σε κάθε δίσκο από το “Majestic” και μετά, βρίσκω όλο και λιγότερα κομμάτια να με ενθουσιάζουν και να τα αποκαλώ Gamma Ray anthems! Ίσως με αποκορύφωμα το “To The Metal” και ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ από την CSKA Μόσχας, να ήταν οι 2 μεγαλυτερες απογοητεύσεις μου για το έτος του 2010.

Και έλα πού φτάσαμε αισίως στο 2014 και οι -ότικαινακάνουν-αγαπημένοι μας Γερμανοί επέστρεψαν με νέο πόνημα, Empire Of The Undead. Αλήθεια δεν έχω αποφασίσει άμα μου αρέσει. Και ο λόγος είναι πώς δεν ξέρω πλέον, αν θέλω να ακούω έναν Kai Hansen με έμπνευση, ή αν θέλω να ακούω έναν Kai Hansen, χωρίς να με νοιάζει τίποτα παραπάνω, πέραν του να ακούσω το δισκάκι και να περάσω καλά. 30 χρόνια δισκογραφίας είναι αυτά, δε μπορώ να τους γυρίσω την πλάτη έτσι εύκολα. Αλλά δε μπορώ και να συνεχίζω να λέω πώς ακούω Gamma Ray, όταν σε κάθε κομμάτι ακούω μία “ιδέα” από άλλο κομμάτι, ήδη γνωστό στο κοινό. Θα μου πεις από την άλλη, είναι κάτι πού το κάνει χρόνια. Αλλά εκεί θα σου απαντήσω πώς άμα το σκεφτείς πιο πονηρά, από το 2000 και μετά, αυτό συναντάται πολύ συχνότερα.
Ε λοιπόν κουράστηκα. Βαρέθηκα να ακούω Gamma Ray και να φωνάζω “α, Iron Maiden…α άκου το Judas Priest πέρασμα…μαλάκα Queen δεν είναι αυτό? Κοίτα το θεούλη, παίζει παλιότερο κομμάτι του (είτε Gamma Ray, είτε Helloween)”…
Γιατί να κάνω τη διάκριση και να λέω τον Kai χαβαλεδιάρη, ενώ σε όλα τα άλλα συγκροτήματα να λέω για κάποιον πού έκλεψε ένα κομμάτι? Μάλλον ήρθε η στιγμή να σταματήσω τις διακρίσεις και να χαρίζομαι σε έναν μουσικό πού πραγματικά σέβομαι και προσκυνάω όπως λίγους. Kai, απέτυχες για ακόμα μια φορά να με συναρπάσεις.
Ο δίσκος, ακούγεται, και ναι ευχάριστα. Ειδικά για κάποιον πολύ μικρότερο πού δεν έχει ιδέα τι σημαίνει Kai Hansen-Gamma Ray-Helloween-παγωτά MAX-πανελλήνιες στη Β’ Λυκείου!! Θα περάσει καλά και θα χαμογελάσει και θα τραγουδήσει και θα πάει στη συναυλία (πήγε) για να ξελαρυγγιαστεί! Για όλους τους υπόλοιπους, είναι ένας δίσκος, πού τον έχουν ξανακούσει! Είτε από την μπάντα αυτή, είτε από άλλη! Είναι ένας δίσκος ατόφιου power/heavy, με τις γνωστές του μελωδίες, ταχύτητες, χαρούμενες στιγμές. Ένας δίσκος πού ακούς τον Kai πιο χαμηλά πλέον, καθώς μεγάλωσε βλέπεις κι αυτός, 51 χρόνια είναι αυτά, αλλά τον απολαμβάνεις εξίσου. Είναι ίσως μια μικρή ελπίδα να δούμε κάτι αξιόλογο για κλείσιμο από τους Gamma Ray, όσο και να έχω απογοητευτεί και θυμώσει. Ξέρω πώς το Empire Of The Undead είναι σαφώς ανώτερο των προηγούμενων κυκλοφοριών, ενώ για τα προσωπικά μου γούστα, κοιτά στα μάτια το “Majestic”. Αλλά μέχρι εκεί, μην το παρακάνουμε.
Τον δίσκο, όσο χρονών και να είσαι, άκου τον, διάβασέ τον, μελέτησέ τον. Χαμένος δε θα βγεις σίγουρα. Όλα τα άλλα έρχονται και κάθονται μετά αναλόγως την αγανάκτηση και τον τρόπο πού αντιμετωπίζεις τη μουσική και τον κάθε καλλιτέχνη. Η δική μου αντιμετώπιση περιλαμβάνει γκρίνια…όπως πάντα δηλαδή!

Βαθμολογία: 60/100


Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...