Edguy - Space Police - Defenders Of The Crown (Nuclear Blast Records)

“Are they back or not?” Αυτό είναι το ερώτημα που προκύπτει τα τελευταία 8 χρόνια, κάθε φορά πού ακούω νέο δίσκο των Γερμανών Edguy. Και είναι δύσκολη η απάντηση, καθώς ο αγαπητός (σε πολλές) Tobias Sammet, μας έχει λίγο μπερδέψει, μιας και κατάφερε να φέρει και τα 2 του “παιδιά”, στο ίδιο ύφος. Τι τον πείραζε να συνεχίσει να παίζει με τους Avantasia όπως με τα “Metal Opera”? Τι τον πείραζε να συνεχίσει να παίζει με τους Edguy όπως με το Hellfire Club? Φάνηκε πώς μετά, απλά έγραφε τραγούδια ασταμάτητα και έπαιζε αμπεμπαμπλομ και τα μοίραζε στις μπάντες.

Δεν ξέρω, έχω μπερδευτεί. Νιώθω σα να μου λένε διάλεξε μεταξύ μαγειρίτσας και bacon (σ.σ. είπα να το κάνω επίκαιρο). Δε μπορείς να διαλέξεις, άμα είσαι λάτρης της μαγειρίτσας, ανάμεσα σε κάτι πού μπορείς να το τρως συχνά, και κάτι πού το περιμένεις όλο το χρόνο για να το φας μια φορά. Έτσι κι εδώ. Κάθε τρεις και λίγο έχουμε κάτι από τον κοντό, αλλά δεν έχουμε συχνά γαμάτο δίσκο από Edguy. Κι αυτό γιατί δεν ξέρεις αν είναι Edguy ή Avantasia.

Το “Space Police - Defenders Of The Crown”, είναι δίσκος πού θα τον ακούσεις σίγουρα περισσότερες από μία φορές. Όχι γιατί είναι ο δίσκος του αιώνα, ποτέ δε θα είναι. Απλά γιατί ο κοντός ξέρεις να γράφει κομμάτια πού σου μένουν στο μυαλό. Και το ξέρεις. Και το ξέρει ότι το ξέρεις. Απλά αυτή τη φορά το πέτυχε πολύ περισσότερο σε σχέση με το προηγούμενο και μετριότατο “Age Of The Joker”. Σκέψου τα χιτάκια του “Hellfire Club” και του “Rocket Ride” με τον όγκο και το λίγο παραπάνω heaviness του “Tinnitus Sanctus” και έχεις βρει στο περίπου το τι μπορείς να περιμένεις.

10 κομμάτια συν άλλα 7 στο bonus disc έτοιμα να παίζουν για μέρες στο κεφάλι σου και το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Μπορείς να ξεκινήσεις με το “Sabre And Torch” πού αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή πού κυκλοφόρησε στο YouTube και να νιώσεις ελαφρώς back to the Edguy roots. Μπορείς να συνεχίσεις με το “Space Police” στο ίδιο ακριβώς συναίσθημα. Μπορείς να γελάσεις με τη χαβαλεδιάρικη μαλακία του “Love Tyger” που θυμίζει κάτι μεταξύ “Superheroes” και “Lavatory Love Machine”. Ενώ θα γουστάρεις τα ύπατα με το καθαρόαιμο “Do Me Like A Caveman” και το πιο επικό “The Eternal Wayfarer”….
Και θα με ρωτήσεις “Άμα έχει τόσο καλά κομμάτια ρε μαλάκα, γιατί έκανες εισαγωγή-γκρίνιας?”. Και θα σου απαντήσω φίλε αναγνώστη, πώς ο Sammet καραμέλιασε. Καλώς ή κακώς, η φωνή του δεν είναι στα πάνω της, και όσοι τον έχουν δει σε DVD και live, θα συμφωνήσουν μαζί μου. Δε μπορεί να συνεχίσει να βαράει κορώνες, και δεν έχει πλέον κάτι ιδιαίτερο. Σα να μην τη συντηρεί ένα πράγμα. Και σε βάζει σε σκέψεις…γιατί κάθεται και πνίγεται στο studio για να βγάλει μια φωνή, όπως στο “Saber And Torch”, την οποία ούτε πού θα πλησιάσει σε live? Επίσης έχει βρει το κόλπο με τα κομμάτια, να γράφει χιτάκια, κάνοντάς μας, να αναπολούμε τα πρώτα χρόνια, όταν το όνομα των Edguy έκανε και το μεγάλο μπαμ.

Επαναλαμβάνω ο δίσκος είναι καλός, πόσο μάλλον για κάποιον πού δεν έχει πολυασχοληθεί μαζί τους, έχει ωραία κομμάτια, έχει το κάτι πού σου φτιάχνει τη διάθεση. Δεν έχει όμως το Edguy feeling πού fans της μπάντας αναπολούν διαρκώς. Ξέρεις, οι κλασσικοί παρελθοντολάγνοι! Πού λίγο πολύ είμαστε όλοι.

Άκου το δίσκο, δε θα χάσεις κάτι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μόνο όφελος μπορεί να σου προσφέρει η μουσική. Εκτός και αν μιλάμε για τους Turisas των τελευταίων ετών. Ούτως ή άλλως, πλέον οι Γερμανοί ανήκουν στην κατηγορία Love them or hate them.

Το “Do Me Like A Caveman” είναι στην κατηγορία Love them, πάντως! Σίγουρα το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, για τα δικά μου γούστα!

Food for thought: όταν τα τελευταία 10 χρόνια έχεις κυκλοφορήσει 9 studio album, 12 single/E.P., 2 live/DVD, περιμένεις να μην έρθει ο κορεσμός? Περιμένεις να μην τα κάνεις μπουρδέλο? Γιατί να έχεις 2 μπάντες και να παίζεις τα ίδια?!?! Κοντέ, διάλεξε...γιατί κάποια στιγμή και το κοινό θα διαλέξει να σου γυρίσει την πλάτη.

Υ.Γ.: Στο bonus disc, υπάρχει κομμάτι προσκύνημα στον Steve Harris και την Αγγλία γενικότερα, με τον πολύ απλό τίτλο “England” πού είναι μέγα έπος! Όπως και το ιδιαίτερα χιουμοριστικό 80’s hard rock “Aychim In Hysteria”. Ενώ σαν φίλος του progressive, το “Space Police (Prog Version)” είναι μια μεγάλη μαλακία. Κατά τ’άλλα, έχει επίσης σε instrumental versions τα “Space Police”, “Defenders Of The Crown”, “Love Tyger”, “Do Me Like A Caveman”.

Βαθμολογία: 70/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς