War Device - Whisper Of Souls (Roar Records)

Μία από τις πιο τίμιες “κλίκες” στον ελληνικό χώρο, θεωρώ πώς εδώ και πολλά χρόνια, είναι αυτή του thrash. Με τη λογική πώς δεν είναι μόνο οι μπάντες της μιας πόλης ή της άλλης. Είναι όλες μαζί. Και είναι κάτι πού αποδεδειγμένα πια, έχει βοηθήσει όλες τις μπάντες να κάνουν το κάτι παραπάνω, πόσο μάλλον της επαρχίας, ειδικότερα όταν στην επαρχία βρίσκουμε ΠΑΝΤΑ διαμαντάκια. Έτσι και τώρα, μέσα από μια ομάδα συγκροτημάτων πού έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, κυριότερα σε νεαρότερες ηλικίες (που βράζει το αίμα τους), έτσι και από την πόλη των Σερρών μας έρχονται οι War Device, με την πρώτη full length κυκλοφορία τους με τίτλο “Whisper Of Souls” (σ.σ.: ναι εντάξει, αυτοί κλέβουν καθώς 2 από τα μέλη τους, δεν είναι πλέον στις νεαρές ηλικίες :p )

Θα μου πεις, “άλλη μια thrash μπάντα, άλλη μια με τούπα τούπα και κακία στο μικρόφωνο”. Και θα σου πω δεν έχεις άδικο, εντελώς. Αν όμως σου έλεγα πώς είναι άλλη μια thrash μπάντα, πού ωστόσο φαίνεται να έχει δουλέψει πάνω στο υλικό της, και πώς δε θα ακολουθήσει το καθημερινό thrash/speed πού είχες συνηθίσει, αλλά ένα πιο ογκώδες, βαρύ, αλητήριο και βρώμικο thrash, πού σε σημεία δείχνει κάποιες death καταβολές? Εκεί λες να άλλαζες γνώμη?

Τα πράγματα είναι απλά, δε θα σου πω πώς οι War Device είναι η μπάντα πού θα μείνει στην ιστορία, ούτε θα σου πω πώς το “Whisper Of Souls” είναι ο δίσκος της δεκαετίας. Θα σου πω όμως σίγουρα, πώς θα βρεις μέσα στο δίσκο, τα 80’s πού ίσως να μην έζησες, την ανάγκη να κάνεις ένα mosh pit για 38 λεπτά στο οποίο θα χάσεις παπούτσια, κλειδιά και 10 κιλά, το πάθος να κάνεις ανεμιστήρα το μακρύ σου μαλλί, μία δεξιόστροφα και μια αριστερόστροφα (σ.σ. Προσοχή! Οι ΜΗ έχοντες μακρύ μαλλί, μπορούν να κάνουν το ίδιο, αλλά ενδιάμεσα να βρίζουν το γεγονός πώς κουρεύτηκαν για λόγους στρατιωτικής θητείας), και άμα γίνεται, να βαράς τον κολλητό σου από δίπλα, την ώρα πού ακούς τα κομμάτια…αλλιώς οποιονδήποτε πιο μικροκαμωμένο από σένα, για ασφάλεια και σιγουριά!

Βία, θυμός (σ.σ.: Εντυπωσιακή πάσα από εμού του ιδίου για το “The Anger” E.P.), όρεξη για παλιομοδίτικο και αλητήριο thrash, με ασταμάτητο riffing και κοπάνημα του drumset κα μια φωνή οδοστρωτήρας, συγκαταλλέγονται στο “Whisper Of Souls”. Δίσκος πού δεν πρέπει να θεοποιηθεί, αλλά σίγουρα πρέπει να ακουστεί από τους λάτρεις του είδους. Κοινώς φίλοι των Sodom, Kreator, Venom, Slayer θα πρέπει να ρίξουν κάτι παραπάνω από μια αυτιά…
Μοναδικό μου πρόβλημα, είναι η παραγωγή, η οποία σίγουρα δε με ικανοποίησε, γνωρίζοντας ωστόσο πώς το thrash όπως και μερικά ακόμα είδη, θέλουν τη βαβούρα τους και τη βρωμιά τους, τότε απλά θα ανέφερα πώς θα ήθελα επίσης να είχα πιο πάνω το μπάσο και την κιθάρα. Ενώ το γεγονός, πώς σε μια ταρίφα 10 κομματιών, συμπεριλαμβανομένων intro-outro, σίγουρα, τα υπόλοιπα 35 περίπου λεπτά, τα θεωρώ ελάχιστα.

Food for thought: Πώς θα ακουγόντουσαν όλοι αυτοί οι δίσκοι πού βγαίνουν σήμερα, και πού προσπαθούν να περάσουν την 80s βρωμιά-αίσθηση, αν έδιναν μεγαλύτερη σημασία στον ήχο και τον “γυαλίζαν”?

Βαθμολογία: 78/100

Υ.Γ.1: Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων πού θα χτυπιούνται με το κοντό μαλλί, και θα βρίζουν τη θητεία τους. Οπότε είμαι πιο κυρία…αλλά τα κέρατά μου μέσα, όταν άκουσα πρώτη φορά το κομμάτι “Embrace The Pain”, χτυπήθηκα με την κούπα του καφέ. Οπότε πλέον, όποτε το ακούω, κυκλοφορώ μόνο με μπύρα σε κουτάκι, το οποίο ανοίγω στα μούτρα κάποιου!

Υ.Γ.2: Βγάλατε κουφάλες την επικούρα από μέσα σας στο “Unknown Path” (βλ. Outro)…

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς