Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Zemial - NYKTA (Hells Headbangers Records)

Πριν σου πω μερικά λόγια γι’αυτό το άλμπουμ, θα ήθελα να το ανοίξω διαφορετικά το θέμα. Κάποτε, άκουγα (και εξακολουθώ να ακούω) πολλούς να λένε: “Σα τη σκανδιναβική σκηνή δεν έχει. Εμείς μόνο Rotting Christ έχουμε.” Αυτό που πλέον έχω να τους πω είναι: Αρχίδια πατέρα!
Δε θα μπω σε χοντρές λεπτομέρειες, από άλλες μπάντες αλλά μόνο μ’αυτή που θα σου γράψω μόνο.
Zemial. Ένα όνομα, μια ιστορία 21 χρόνων στις πλάτες του Archon Vorskaath. Η λαϊκή ρήση “παπούτσια από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένα” ΔΕΝ ισχύει, γιατί για τη συγκεκριμένη μπάντα, η ρήση θα έπρεπε να ήταν “παπούτσια από τον τόπο σου και ας είναι και adidas”.

Δεν είναι από τις μπάντες που τάραξαν τα νερά με την κινητικότητά της, παρόλα αυτά, ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ σου προσέφερε απλόχερα πολύ δυνατό υλικό. Αν σκεφτεί κανείς πως ολοκληρωμένη κυκλοφορία έχουν να δουν τα μάτια μας από το 2006, το ΝΥΚΤΑ είναι εδώ για να πεις στον εαυτό σου “ΑΞΙΖΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ”.
Καταρχάς να σου πω χωρίς ντροπές, πως ακόμα και εγώ είχα θέσει κάποια στάνταρ για τον Vorskaath, και αυτό γιατί το In Momentum με άφησε μαλάκα, να αναρωτιέμαι τη τούβλο ήταν αυτό που μου ήρθε στο κεφάλι. Μια φοβερή δουλειά.
Προσωπικά, θεωρώ πως το ΝΥΚΤΑ είναι η πιο “δύσκολη” δουλειά μέχρι στιγμής και αυτό γιατί το όλο άλμπουμ μέσα σε εννιά κομμάτια καταφέρνει και συνδυάζει τους τότε Ζemial, με τους τωρινούς. Και λέω τωρινούς γιατί πλέον υπάρχουν ΚΑΙ μελωδικοεπικοheavy στοιχεία. Και όμως το αποτέλεσμα ήταν φοβερό.
Μέσα από αυτά τα εννιά κομμάτια υπάρχουν τρεις παλιές συνθέσεις. Τα: Eclipse, Breath Of Prestilence και In The Arms Of Hades (του οποίου η διάρκεια είναι στα έντεκα λεπτά γιατί συμπεριλαμβάνει και το κομμάτι Forever Toward The Light).
Τα οποία ηχογραφήθηκαν ξανά και ομολογώ πως ταίριαξαν απόλυτα με τον χαρακτήρα του άλμπουμ.
Στα υπόλοιπα κομμάτια θα συναντήσεις πολλά στοιχεία μαζεμένα. Ειδικότερα στο κομμάτι Pharos που είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι (δεκαπέντε λεπτά) συναντάς σχεδόν όλα τα στοιχεία που σου ανέφερα παραπάνω.
Όπως λέει και ο Ανδρέας “είσαι ένας κολλημένος πρωτοδισκάκιας μωρέ μαλάκα”, ναι είμαι το λέω, αλλά σ’αυτό το άλμπουμ έφαγα σκάλωμα με όλα. Το γούσταρα τρελά και ας μην είναι πρώτος δίσκος. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα.  Άλλαξε το ύφος αλλά και πάλι γαμάει.
Τα Αncient Arcane Scrolls και Under Scythian Command, να σε αφήνουν άφωνο χωρίς να έχεις καταλάβει τι άκουσες μόλις. Το Deathspell να παίρνει τη σκυτάλη από τα χέρια του Αδη, και να συνεχίζει το ρυθμό του δίχως να σε αφήσει σε ησυχία. Η μαγεία έρχεται με το “The Small” δεν ξέρω πως έγινε και βγήκε τέτοιο έπος γιατί μιλάμε για μια ορχηστρική “μπαλάντα”. Μετά το συγκεκριμένο κομμάτι θα καταλάβεις γιατί ταιριάζει ΤΟΣΟ το εξώφυλλο του άλμπουμ.
 Το NYKTA είναι ένα άλμπουμ που δε πρέπει να περάσει απαρατήρητο! Είναι μια φοβερή δουλειά.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 95/100

Υ.Γ. Να προσθέσω πως το τελευταίο κομμάτι με τίτλο Οut Οf Cage (3:33 For Drums And Mechanical Reproduction), είναι βασισμένο στο κομμάτι 4’33’’ του συνθέτη John Cage.

Χρήστος C. Γεωργιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...