Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Woods Of Desolation - As The Stars (Northern Silence Productions)


Σύμφωνα πάντα με τις πιθανότητες αλλά και με τα αποτελέσματα των πιθανοτήτων, οι Αυστραλοί Woods Of  Desolation, βγάζουν νέα δουλειά κάθε τρία χρόνια.
Δε τους γνωρίζεις σα μπάντα;
Να σου κάνω μια μικρή εισαγωγή τότες και μετά μπαίνουμε κατευθείαν στο ψητό.
Κυμαινόμαστε σε black-depressive στοιχεία. Βρίσκονται στο χώρο από το 2005 αλλά το πρώτο τους demo κυκλοφόρησε το 2006. Εγώ να σου πω την αλήθεια τους παρακολουθώ από το 2006 με εκείνο το “ευαγγέλιο” του είδους, ...Of An Undying Cold.

Από τότε με κέρδισαν, και έτσι (παρ)ακολουθώ πιστά τις δουλειές τους. Αν σου αρέσουν αυτά τα ακούσματα (για να σε κάνω να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται βλέπε  Austere, Gris, Grey Waters), είναι μια ιδανική στιγμή για να βάλεις στη λίστα από τις μπάντες που ακούς και τους Woods Of Desolation.
Γενικά ο ήχος τους είναι μεγάλη “απελπισία”. Δε σου αφήνουν και τις καλύτερες εικόνες-σκέψεις. Μετά το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Torn Beyond Reason (και το εννοώ, με τη λέξη ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ), ήρθε η ώρα για το As The Stars (ομολογώ πως με κέρδισε ακόμα και ο τίτλος του).
Θα ξεκινήσω για μια φορά από τα αρνητικά της υπόθεσης. Προσωπικά δεν ικανοποιούμαι στο συγκεκριμένο είδος, με τέτοια συνολική διάρκεια (ΑΝΔΡΕΑ). Ναι, σ’αυτά τα κομμάτια δε μπορώ ΜΟΝΟ τριάντα τέσσερα σχεδόν λεπτά. Να ήταν γύρω στα σαράντα με σαράντα πέντε, να πω οκ. Αλλά όχι τόσο λίγο. Όχι τίποτα άλλο, ο λόγος που ξενερώνω, είναι γιατί δε καταλαβαίνεις πότε τελειώνει η ακρόαση πριν καλά-καλά ζεσταθεί η καρέκλα-πολυθρόνα-καναπές-κρεβάτι από τον κώλο σου. Επίσης το μοναδικό σοβαρό ελάττωμα, είναι ότι το νέο αυτό δημιούργημα είναι κολλημένο στη ραχοκοκαλιά του Torn Beyond Reason, πατάει πάνω σ’αυτό με κάποιες μικροαλλαγές. Αν θα μου ζητούσες να στο περιγράψω με μια φράση, απλά θα σου έλεγα πως το As The Stars, είναι το Torn Beyond Reason με τη μελωδία του Souvenirs d'un Autre Monde (βλέπε Alcest).
Τώρα ας μπούμε στο κυρίως πιάτο. Το μενού έχει ψάρια, τα αγαπημένα μου…επ, αυτό είναι από αλλού. Εφτά κομμάτια δημιουργούν αυτή την όχι τόσο όμορφη-χαρμόσυνη-αισιόδοξη ατμόσφαιρα που θα περιμένεις. Και αυτό είναι τόσο μαλακία γιατί, τώρα που βρήκα κάτι ωραίο κομμένο και ραμμένο για τα αυτιά μου τώρα βρήκες ρε κωλόκαιρε να έχεις 15 βαθμούς;;; Τι πράγματα είναι αυτά; Χειμώνα το θεωρείς αυτό εσύ;
Τα φωνητικά δεν είναι ήσυχα σε σύγκριση με τη μουσική η οποία εκπέμπει ένα μελωδικομελαγχολικό συναίσθημα, και να τονίσω (ΑΝΔΡΕΑ), πως το As The Stars στο μεγαλύτερο πλήθος των κομματιών του είναι ΓΕΜΑΤΟ από progressive στοιχεία με σημαία το Anamnesis
Αν ήθελες τη γνώμη μου για το ποια κομμάτια ξεχώρισα και για ποιο λόγο, δε θα σου έλεγα πως κάτι είναι εξαιρετικά ξεχωριστό καθώς από ότι σου είπα κυμαίνονται στην ίδια μορφή.
Αν επέμενες πάλι, θα σου έλεγα πως τα And If All The Stars Faded Away και το Withering Field ήταν αυτά που με κέρδισαν λίγο παραπάνω.
Επίσης δώσε βάση στην εισαγωγή του κομματιού This Autumn Light.
Αν αποτύχεις στην εξεταστική σου (και αναφέρομαι σε άτομα που βρίσκονται ακόμα στις αίθουσες ΑΕΙ-ΤΕΙ, όπως και εγώ βρίσκομαι μέσα σε αυτούς), χωρίς δισταγμό, άκουσέ το!
Θα σε βοηθήσει να μη συνέλθεις!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 85/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...