Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Primal Fear - Delivering the Black (Frontiers Records)


Μετά από πολλά χρόνια ένιωσα την ανάγκη, να πειράξω τη σειρά των κομματιών ενός δίσκου. Είναι εκείνες οι στιγμές πού ενώ ακούς πώς ένας δίσκος είναι πολύ καλός, σε χαλάει η σειρά. Βάζεις το Delivering The Black να παίξει, και δε θες να ξεκινήσεις από το 01 αλλά από το 10! Ναι, θα μου πεις, “σιγά απλά έβαλες τα νούμερα ανάποδα”. Όχι βλάκα, ήθελα απλά να ξεκινήσω από το τέλος. Και γενικά να αλλάξω τη σειρά των κομματιών. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός πώς τα 3 πρώτα κομμάτια στο δικό μου μυαλό, πρέπει να σε αρπάζουν από μυαλό, ψυχή και ούμπαλα! Κάτι πού δεν πέτυχε σε μένα. Ένιωσα αντιθέτως να μου “επιβάλλεται” αυτό το συναίσθημα, το συναίσθημα πού ωστόσο βρήκα λίγο πιο κάτω.

Οι Primal Fear αν μη τι άλλο, ξέρουν να συνδυάζουν heavy riffs, power μελωδίες, ωραία solo και εκπληκτική φωνή. Ωστόσο οι 2 προηγούμενες κυκλοφορίες, δε με άγγιξαν τόσο. Και μάλλον ήρθε η ώρα να μας αποζημιώσουν. Με ένα δίσκο, πού έχει όλα τα παραπάνω στοιχεία…και πού του λείπουν άλλα τόσα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, σε μένα προσωπικά, δεν έχουν κάτι άλλο να δώσουν οι Primal Fear. Νομίζω πώς με το “New Religion”, έκλεισαν για μένα. Όπως και οι Sinner. Μάλλον ο μόνος πού εκτός μπάντας έβγαλε κάτι ουσιαστικό ήταν ο Karlsson με τους Free Fall. Κι εκεί διερωτώμαι, τι ωραία πού θα ακουγόταν ο δίσκος, άμα έλειπαν κάποια κομμάτια του Delivering The Black, και έμπαιναν κάποια από τα δικά του ε? εφόσον όμως δεν, ας μείνουμε στους Primal Fear
Κλασσική ταρίφα 10 κομματιών, τα οποίο εναλλάσσονται και κινούνται μεταξύ heavy/power ήχων και λίγο πιο hard rockίστικα groove. Μοναδικό πρόβλημα, το γεγονός πώς ο δίσκος είναι πολύ καλός για κάποιον πού δεν ξέρει τι εστί Primal Fear. Οι υπόλοιποι, τα έχουμε ξανακούσει, και από την ίδια μπάντα κιόλας (και από διαφορετικές, βλέπε Sinner, Free Fall, και προσωπικό δίσκο του καράφλα).
Ωστόσο θα ήταν άδικο να μην αναφέρω μαργαριτάρια του δίσκου όπως τα Road to Asylum και Inseminoid, το ζουζουνιάρικο Born With A Broken Heart, ενώ το One Night in December ανήκει σε μια δικιά του κατηγορία, κομμάτι πού ίσως και να ανεβάζει λίγο πιο πάνω το δίσκο
προτείνεται για φανατικούς της μπάντας ή του είδους, ή του καραφλού σφίχτη. Οι υπόλοιποι ακούστε τα παλιά
Food for thought (1): είναι ανάγκη όλη η μπάντα να παίζει και σ’άλλες μπάντες και μάλιστα την ίδια πάνω κάτω μουσική? Μόνο εγώ νιώθω πώς μέσα σε ένα-δυό χρόνια, άκουσα τον ίδιο δίσκο 4 φορές?!?!
Food for thought (2): Όταν γράφατε το “Rebel Faction”, ποιος άκουγε εκεί μέσα Destruction?

Βαθμολογία : 60/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς


Υ.Γ.: Σταματήστε να αντιγράφετε τους εαυτούς σας, ή απλά σταματήστε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...