The Harps - Love Strikes Doves (Self Released)

Όσα χρόνια γράφω κείμενα, οποιασδήποτε μορφής, το μόνο μου πρόβλημα ήταν το πώς θα ξεκινήσω. Νομίζω πρόβλημα με τον πρόλογο είχα και στην έκθεση αλλά και στην κανονική μου ζωή, αλλά δεν πολύ κολλάνε αυτά. Συνεχίζω λοιπόν. Αυτή τη φορά το θέμα είναι πιο δύσκολο, καθώς θα πρέπει να μιλήσω για κάτι πού δεν είχα την παραμικρή ιδέα, μέχρι πριν από λίγο καιρό, πώς υπάρχει. Οπότε έπεσε μελέτη σοβαρή και για καιρό, γιατί κυκλοφορούσε η φήμη πώς θα έτρωγα σφαλιάρες.

Κάνοντας μια τιτάνια προσπάθεια να σοβαρέψω το ύφος του κειμένου, θα σας πω αρχικά να προσπαθήσετε να φέρετε στο μυαλό σας το hard rock των 70’s, μην πω και 60’s και το χοντρύνω, και το συναίσθημα και την bluesy rock ατμόσφαιρα της Αμερικής. Κι επειδή παίζει κάποιοι να έχετε χαθεί, βάλτε στο μυαλό σας κάτι μεταξύ Deep Purple στα πιο prog/ψυχεδελικά τους, με Cream στα πιο bluesy rock τους. Ωραία, βάλτε και πίσω από το μικρόφωνο μια θηλυκή τρομερή παρουσία, η οποία, αντίθετα με τις περισσότερες κοπέλες στο χώρο του rock/metal/etc, κάνει χρήση πολύ χαμηλότερων και μπάσων φωνητικών, κάνοντάς σε, να θες να την χαρακτηρίσεις ως “μαύρη”, και όπως την έχεις πίσω από το μικρόφωνο, δώσ’της ταλέντο και αέρα/άνεση με αυτό και έχεις έτοιμο το προφίλ!

Αυτή η μικρή περιγραφή, πιστεύω αρκεί για αρχή…αρκεί ώστε να μπορέσει κανείς να κατανοήσει τι περίπου ετοιμάζονται να προσφέρουν στο μουσικό κοινό οι The Harps. Προφανώς ετοιμάζονται να προσφέρουν κάτι το οποίο λείπει από τη μουσική, κάτι πού λείπει γενικά από τη σήμερον ημέρα. Αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο, αυτό το μαγικό συναίσθημα/vibe πού έδινε η 70’s κατά κύριο λόγο σκηνή

Τα κομμάτια, αν εξαιρέσει κανείς το “Wireflame” πού είναι το πιο up tempo και heavy rock κομμάτι, κινούνται σε πιο low, αισθησιακούς και ψυχεδελικούς ρυθμούς, κάτι το οποίο οφείλεται στη συχνή χρήση hammond αλλά και στον τρόπο ερμηνείας της Andry, η οποία καλώς ή κακώς σε συνδυασμό με όλο το ογκώδες και αργόσυρτο groove, της υπόλοιπης μπάντας, καταφέρνει και σε κάνει να θες να ανάψεις κι ένα τσιγάρο μερακλίδικο, να κάτσεις στο μπαλκόνι και απλά να κοιτάς μακριά (σ.σ.: όχι κάτω, μη ζαλιστείτε!)…ειδικά τα “Lovecircle” και “Blue Lovecircle”, τα οποία τυχαίνει να είναι ίσως από τα πιο παθιασμένα και, με τρομερό ερωτικό vibe στον ήχο, κομμάτια πού έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό, είναι εκείνα πού μάλλον θα σημαδέψουν και τον ήχο των The Harps.

Από κει κι έπειτα μέσα στο demo “Love Strikes Doves”, θα βρείτε ακόμα 3 κομμάτια μικρής διάρκειας, τα οποία, ακούγοντάς τα, νιώθεις ένα κενό, σαν κάτι να τελείωσε πολύ γρήγορα, που σημαίνει μόνο ένα πράγμα. Παίδες, κάντε κανένα 10λεπτο κομμάτι για να γουστάρουμε!. Εξαίρεση ίσως να αποτελεί το πιο ταξιδιάρικο και μελαγχολικό “Tantric Sea Passion”, το οποίο μέσα σε 2μιση λεπτά, σε έχει κερδίσει σαν ακροατή, είτε είσαι φίλους του είδους είτε όχι!

Food for thought: ανοίγεις την κάβα, βγάζεις το Jack, βάζεις σε ένα χαμηλό ποτηράκι, μέχρι τη μέση, και παίρνεις το μπουκάλι και πας στο δωμάτιό σου και ξεκινάς και πίνεις από το μπουκάλι, μέχρι να μπορέσεις να καταλάβεις τι ακριβώς συνέβη στο “Blue Lovecircle” στα τελευταία 2 λεπτά του κομματιού (σ.σ.: στο τελευταίο συγκεκριμένα λεπτό, η μπάντα σε κάνει να έχεις ήδη φτάσει στο μισό μπουκάλι!).

Βαθμολογία: 80/100

Ανδρέας “Bindmaggot” Κουντουράς