Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Deicide - In The Minds Of Evil (Century Media Records)



Έλα πες την αλήθεια, εγώ το παραδέχτηκα ήδη, ακούμε ακόμα και τώρα Deicide γιατί η “φανέλα είναι βαριά” και γιατί περιμένουμε αυτό το κάτι που θα γυρίσει τα αυτιά μας πίσω σε εκείνα τα ένδοξα χρόνια (1990-1997). Γιατί μετά από τα ένδοξα χρόνια, τους πήρε η κατρακύλα.
Και να, που δεκαέξι χρόνια μετά, εμφανίστηκε. Ένα φως από τα άδυτα του ουραν…της κολάσεως, που ξύπνησε Seprents Of The Light και Once Upon The Cross εποχές. Τι ότι τα αδέρφια Hoffman αποχώρησαν τι ότι ήρθε ο Santolla και τα άκουσε από τον κοσμάκι και έφυγε και αυτός, έπρεπε να έρθει ο Kevin Quirion (ως μόνιμο μέλλος επισήμως όπως έχει δηλώσει ο Glen), για να δούμε ένα άλμπουμ της προκοπής.

Πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, φάγαμε μερικά κομμάτια στα μούτρα, έτσι για το γαμώτο, και ομολογώ πως άφησαν πολύ δυνατή εντύπωση στο διάβα τους!
Επιτέλους επιστροφή πίσω στα γνωστά έντεκα κομμάτια των τριών και δύο λεπτών. Γεμάτα βλάσφημο στίχο και επιθετική μουσική.
Επίσης, πάντα είχα μια αδυναμία στα εξώφυλλά τους (πλην μερικών εξαιρέσεων) και το καινούργιο δε με απογοήτευσε!! Ένα διαόλι να βγαίνει από το κεφάλι του ανθρώπου και να τον ελέγχει. Έλα εντάξει, σε βάζει κατευθείαν στο ψητό και σου αραδιάζει μερικά στοιχεία για το τι πρόκειται να γίνει!
Κάθεσαι ένα ήρεμο απογευματάκι, ξέρεις εκείνα τα απογεύματα που θα σε χρειαστούν όλοι, αλλά εσύ επειδή ξέρεις, βάζεις ακουστικά για να γουστάρεις. Να μην απαντάς σε κανέναν και απλά να παίζει το In The Minds Of Evil.
Αν τους ακούς χρόνια, τότε ξέρεις:  Τα πιο βλάσφημα φωνητικά, οι κιθάρες εξαιρετικά επιθετικές να θερίζουν κεφάλια, με τα solo σε πιο “μελωδικές” τάσεις, και τα τύμπανα να πιάνουν κόκκινο (Asheim σατανόμουτρο).
Από όλο το άλμπουμ μπορώ να πω πως ξεχώρισα το ομώνυμο κομμάτι που ειλικρινά με πώρωσε όσο τίποτα άλλο και μπορώ να πω πως για εμένα προσωπικά είναι το καλύτερο μέσα σε όλο το άλμπουμ.
Ξεκινάει με εκείνη την εκπληκτική φράση του Άλφρεντ (ναι, του υπηρέτη του Bruce Wayne), από την ταινία The Dark Knight (μη μου πεις δε το έχεις δει, θα μαλώσουμε. ΜΟΝΟ για τον joker πας να το δεις αυτό το έργο), “some men, just want to watch the world burn”. Και στα καπάκια μπαίνει εκείνος ο βαρύγδουπος ρυθμός σε συνεργασία με τη φωνή του Benton, ξεσηκώνουν την όλη κατάσταση.
Επίσης, μέσα στην όλη δουλειά το “hit”  πρέπει να είναι το Godkill, το οποίο θυμίζει κάργα Serpents Of The Light και πιο συγκεκριμένα το Bastard Of Christ. Ο ρυθμός, η βρωμιά και η βλασφημία να δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και τα φωνητικά του Glen και η ταχύτητα του Asheim να πρωταγωνιστούν.
“Επιστροφές” σαν και αυτές να γίνονται!  Άντε να έχουμε και κάτι να ακούμε τώρα που έπιασαν και τα κρύα να γουστάρουμε!!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 88/100

Υ.Γ. Σοβαρά ακόμα σκέφτομαι ποιο άλμπουμ τους από τα τρία ήταν μεγαλύτερη μαλακία. Insineratehymn, In Torment In Hell ή Till Death Do Us Part;

Χρήστος C. Γεωργιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...