Vardan - Lifeless Shadow (Moribund Records)

Vardan. Η μπάντα ενός μέλους από την Κατάνια της Ιταλίας. Παρόλο που η δημιουργία της μπάντας έχει 16 χρόνια, άργησε να εμφανιστεί αφού το πρώτο υλικό της (demo) παρουσιάστηκε το 2004.
Από το Hidden In A Tomb (το πρώτο demo), μέχρι και τώρα ο Vardan έχει πραγματοποιήσει έξι κυκλοφορίες εκ των οποίων η μια είναι split με Striborg, και όλες οι άλλες είναι ολοκληρωμένες δουλειές οι οποίες οι τελευταίες τρεις, πραγματοποιήθηκαν ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΤΟΣ.
ΝΑΙ! Πολύ καλά διάβασες. ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΤΟΣ.
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο τύπος κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ, τον Μάιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο αντίστοιχα.
Εγώ είμαι εδώ για να σου πω για την ενδιάμεση από τις τρεις δουλειές. Για το “Lifeless Shadow”.

Ως γνωστόν, o Vardan παίζει black metal. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία του βαδίζει σε depressive χνάρια. Αυτό δε σημαίνει όμως πως η δουλειά είναι άσχημη. Αντιθέτως το αποτέλεσμά της είναι πολύ καλό.
Τέσσερα κομμάτια, θα σου παρουσιάσουν  τις νέες (πώς να το εξηγήσω δε ξέρω αφού κυκλοφόρησε τις ιδέες του σε τρία άλμπουμ) ιδέες του ιταλού και όπως προανέφερα αν γουστάρεις και depressive ήχο, βάλε μαύρα, διώξε όσα άτομα είναι στο δωμάτιο που βρίσκεσαι (αν δεν είσαι, να πας), κατέβασε τα παντζούρια (άστα ανοιχτά μόνο ο καιρός είναι μουντός ή αν βρέχει), κλείσε την πόρτα του δωματίου σου, ανέβασε την ένταση και η σκατένια ψυχολογία θα έρθει από μόνη της.
Δεν είναι καιρός για συναισθηματισμούς, πλέον είσαι μόνος/η. Δε χωράει κανένας ανάμεσα σε εσένα και αυτά τα κομμάτια. Έτσι και αλλιώς κάτι τέτοια κομμάτια σε κάνουν να μην έχεις όρεξη για τίποτα, αλλά όπως ξέρουμε όλοι είναι αυτό το γαμημένο βίτσιο του ανθρώπου. Γουστάρει να μπαίνει σε τέτοια κλίματα. Έστω μια στις τόσες. Θέλει να “πονάει” με αυτόν τον τρόπο.
Τέλος πάντων, δεν είναι του θέματός μας και δεν είμαι ψυχολόγος. Αν ψάχνεις για ψυχολόγο έχω να σου προτείνω.
Να πω πως το καλύτερο κομμάτι είναι το “Unpurity.
Αργόσυρτος ρυθμός, κιθάρες πότε ξυραφένιες, πότε μελωδικές και τα φωνητικά να εμφανίζονται πότε-πότε για να προσφέρουν αυτή την ωραιότατη σαπίλα. Η ατμόσφαιρα, καταθλιπτική αρκετά (depressive είπαμε),  με μερικά  “στίγματα” απελπισίας.
Εγώ γούσταρα τρελά τις κιθάρες εδώ, μια που έχουν και τον βασικό ρόλο. Να τις δώσεις σημασία όταν μπαίνουν καπάκι τα φωνητικά!
Αφού μιλήσαμε για τα “καλά” της υπόθεσης, να σου πω κάτι που με ξενέρωσε τρελά στην όλη εικόνα; Το εξώφυλλο…
Που πας με τέτοια μαλακία ρε Vardan. Που πας; Τι μου κοτσάρεις εκείνες τις μαλακίες γύρω από την εκκλησία λες και είναι χριστουγεννιάτικη κάρτα ρε φίλε;
Σοβαρά, πως δέχτηκες αυτό το εξώφυλλο από αυτόν που στο έκανε; Εκτός και αν είσαι αυτοδίδακτος στο Photoshop και τα κάνεις μόνος και προσπαθείς να μας δείξεις τη δουλειά σου. Σοβαρέψου ρε…

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 88/100

Χρήστος C. Γεωργιάδης