Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Doomina - Beauty (Eigenproduktion)


Μέρες σκεφτόμουν πώς να ξεκινήσω το όλο άρθρο. Είναι από τις λίγες φορές που δε ξέρω πως να σου αναλύσω το συγκεκριμένο υλικό. Όχι γιατί είναι μαλακία, αλλά γιατί όταν κάτι μου αρέσει τόσο απλά λέω στον άλλο “Τράβα άκουσέ το. Ότι και να σου πω λίγο είναι”. Κάπως έτσι ήμουν και με το νέο δημιούργημα των Doomina. Χωρίς πολλά χρόνια στον χώρο (από το 2006), οι Αυστριακοί “post-rockers” (θα σου εξηγήσω παρακάτω αυτή την ταμπέλα) έχουν καταφέρει να κερδίσουν κόσμο, στους οποίους μέσα συμπεριλαμβάνεται και το άτομό μου.

Δε θεωρώ σωστή την ταμπέλα αυτή του Post-Rock προς αυτή τη μπάντα ειδικά μετά το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ο λόγος, γιατί κατά τη διάρκεια της ακρόασης, συναντάς και ambient καθώς και shoegaze στοιχεία. Η όλη μελωδία τους συνδυάζεται εξαιρετικά με όλα τα σκοτεινά εκείνα σημεία.
Ύστερα δύο κυκλοφορίες (March On, Dead Man και Elsewhere) ήταν η ώρα να εμφανιστεί η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο Beauty.
Κάπου εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να σου πω πως οι κυκλοφορίες που σου ανέφερα παραπάνω (πλην του Beauty) περιέχουν ένα πιο “άγριο” ήχο, διαφορετικό από ότι θα ακούσεις στο νέο δίσκο. Πιο “δυνατή” θα χαρακτήριζα τη μουσική τους τότε (σε σύγκριση πάντα με το τώρα). Δεν εννοώ ότι δεν είναι καλό το υλικό του παρελθόντος, απεναντίας προσπαθώ να σου πω πως παρόλο και αν άλλαξαν (από ότι φαίνεται) “μονοπάτι” στον ήχο τους, είναι εξίσου καλοί.
Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.
Tι να σου πω; Βασικά, όχι τι να σου πω, αλλά τι να σου πρωτοπώ; Ναι μεν και τα τέσσερα κομμάτια (ναι καλά διάβασες, τέσσερα κομμάτια με μικρότερη διάρκεια αυτό εννιά λεπτά και είκοσι δεύτερα) κυμαίνονται στο ίδιο ύφος, αλλά υπάρχουν οι γνωστές αλλαγές (πειράματα τα αποκαλώ εγώ) σε κάθε κομμάτι. Ήσυχα και ζωηρά σημεία συναντάς στο κάθε κομμάτι κατά τη διάρκεια της ακρόασής σου.
Οι Doomina έχουν το εξής “χαρακτηριστικό”, δεν υπάρχουν φωνητικά, παρά μόνο μουσική.
Άρα δεν έχεις τίποτα άλλο παρά για σαράντα ένα λεπτά να υπάρχει ήχος μόνο από μουσικά όργανα στα αυτιά σου.
Δε θα σου αναλύσω όλα τα κομμάτια μια που δεν είναι και πολλά σε πλήθος, οπότε δεν αξίζει καν ο κόπος. Μόνο για ένα θα σου μιλήσω. Για ένα από τα καλύτερα κομμάτια που εγώ προσωπικά έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Για ένα από τα κομμάτια που τα δέκα σχεδόν λεπτά διάρκειάς του μου φάνηκαν μόνο δύο. Για το κομμάτι που το repeat δε σταμάτησε μέχρι και τώρα. Ο τίτλος του, Beauty.
Μ’αυτό ξεκινάνε όλα. Εξαιρετικές μελωδίες. Ειδικότερα ο συνδυασμός πιάνου με κιθάρας είναι φοβερός. Πόσο μάλλον όταν ο ρυθμός αυτός αλλάζει προς το τέλος του κομματιού πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν τα τύμπανα και  γίνεται πιο “δυνατός” και πιο γρήγορος.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι αν είχε φωνητικά η όλη δουλειά, θα μου άρεσε τόσο όσο τώρα; Το έχω απορία και ειλικρινά θέλω να μείνω με αυτή (κάτι τέτοιες απορίες δεν είναι για πειράματα γιατί σκέφτεσαι ΠΑΝΤΑ το ενδεχόμενο του “αν δεν είναι καλό;;;”).

BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 95/100

Χρήστος
C. Γεωργιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Leave your comment here...