Ulver - Messe I.X. - VI.X (Jester Records)

Η συγκεκριμένη μπάντα, ΠΑΝΤΑ με έκανε να αναρωτιέμαι γι’αυτή. Να μη μπορώ ακόμα να το πιστέψω πως έκανε τέτοια στροφή  από το είδος που έπαιζε, στο είδος που (πλέον) παίζει. Πάντα γελούσα (και όχι ειρωνικά) γιατί μου φαίνονταν τόσο δύσκολο-περίεργο πως μπορείς από  το ένα άκρο (και μιλάμε για χιλιόμετρα μακριά) να φτάσεις στο άλλο.
O λόγος για τους Νορβηγούς  λύκους. Τους Ulver.

Πως αναρωτιέμαι πως, από τα χρόνια του Bergtatt – Et Eeventyr I 5 Capitler, του Kveldssanger και του (Ευαγγελίου, δίσκος ύμνος, κάτι ανώτερο τέλος πάντων) Nattens Madrigal – Aatte Hymne Til Ulven I Manden φτάσαμε στα Shadows Of The Sun, War Of The Roses, Childhood’s End και άλλα τόσα “περίεργα” άλμπουμ. Και τα αποκαλώ περίεργα γιατί αν τους γνωρίζεις, θα ξέρεις τότε πως από το ξερό black metal που προσέφεραν από το 1993 μέχρι και το 1997, έφτασαν πλέον να παράγουν ηλεκτρονικό-ambient ήχο. Καμία σχέση με το παρελθόν δηλαδή.
Το “αστείο” της υπόθεσης είναι ότι πως τα άλμπουμ που κυκλοφορούν μετά τις “σκοτεινές” εποχές είναι εξίσου δυνατά όπως και του παρελθόντος (εντάξει, όχι σε τέτοιο βαθμό. Ναι! Είμαι κολλημένος με τα πρώτα το παραδέχομαι)!
Μεγάλη υπόθεση αυτό για ένα συγκρότημα που άλλαξε ριζικά τον ήχο του (συν ότι έχασε και ένα ποσοστό οπαδών του), να συνεχίζει έτσι και μάλιστα να κερδίζει ολοένα και περισσότερους ακροατές.
Θέλεις τη γνώμη μου;(Όχι;) Εγώ είμαι με το Black metal κολλημένος μέχρι το κόκκαλο, ΑΛΛΑ, (να είδες παντού υπάρχει και ένα ΑΛΛΑ;;; Το αλλά μπορείς να το συναντήσεις από μια σχέση μέχρι και ένα βιτάμ, “ΑΛΛΑ αν πάρετε 2 βιτάμ θα πάρετε δώρο και άλλο ένα”, που μου είπε μια κοπέλα εκεί που ήταν στο ψυγείο (ναι ξέρω δεν ήταν αστείο…δε γαμιέται)), δε μπορώ να πω πως με χαλάει, αλλά ούτε με ικανοποιεί και όλας.
Θα βάλω τις νέες τους δουλείες να παίξουν, αλλά ως εκεί. Το ξέρω, είμαι κολλημένος. Το παραδέχομαι. Το ξέρω πως έχω μείνει στο παρελθόν. Αλλά δε μπορείς να πεις, είμαι “βελτιωμένος” κολλημένος. Θα το βάλω και το καινούργιο να το ακούσω (άσχετα αν είμαι προκατειλημμένος πριν καν το ακούσω).
Το νέο τους άλμπουμ λοιπόν, έχει τίτλο Messe I.X. – VI.X . Η κυκλοφορία αυτή αποτελεί μια συνεργασία των λύκων με την Tromsø Chamber Orchestra (Aρκτική Όπερα και Φιλαρμονική). Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν ένα χρόνο πριν, και μέχρι πριν λίγο καιρό οι Λύκοι την επεξεργαζόντουσαν μέχρις ότου να την κυκλοφόρησαν με αυτό το αποτέλεσμα.
Ένα καθαρά ορχηστρικό άλμπουμ αφού στίχοι υπάρχουν μόνο σε δύο κομμάτια (και σ’αυτά μετρημένοι είναι).
Ambient συνδεδεμένα με ηλεκτρονικά στοιχεία δίνουν ένα μελαγχολικοκαταθλιπτικό  αποτέλεσμα αφού δε σχηματίζεται ίχνος αισιοδοξίας-χαράς σε αυτό.   
Έχω δηλώσει πως με τον ηλεκτρονικό έχω δεν έχω καθόλου καλή σχέση. Μπορώ όμως να πω πως στο κομμάτι Glamour Box (Ostinati), κάτι μου κίνησε το ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν είναι όλο το άλμπουμ έτσι, υπάρχουν και σημεία τα οποία είναι κάπως βαρετά, υπάρχουν όμως και σημεία τα οποία με κέρδισαν σε μεγάλο βαθμό.
Παρόλα τα έξι κομμάτια η συνολική διάρκεια θα σου πάρει σαράντα πέντε λεπτά.
Πέρα του κομματιού που ανοίγει την αυλαία As Syrians Pour In, Lebanon Grapples With Ghosts Of A Bloody Past (που πας με τέτοιο τίτλο μέχρι να το διαβάσεις βρίσκεσαι στο 3^ο κομμάτι…), το οποίο ομολογώ πως ήταν το μοναδικό που με κούρασε περισσότερο από όλα και θεωρώ τα έντεκα λεπτά διάρκειάς του υπερβολικά, όλα τα άλλα κομμάτια και συγκεκριμένα τα Glamour Box (Ostinati) και Shri Schneider ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά! Δώσε βάση στην ορχήστρα και συγκεκριμένα στα βιολιά στο κομμάτι Son Of Man.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 80/100

Υ.Γ. Έλα σοβαρά πες την αλήθεια δε μπορεί να με έχει πωρώσει μόνο εμένα τρελά το Nattens Madrigal ε; Δε μπορεί το Wolf And The Moon να είναι τέτοιο μεγαλείο….


Xρήστος C. Γεωργιάδης.