Animations - "Private Ghetto" (Self Released)

Ρε την Πολωνία, και την είχα ξεχάσει εντελώς σα χώρα. Άδικα βέβαια, μιας και μου έχει προσφέρει Maria Curie, Chopin, Roman Polanski, τους Riverside και τραγούδια των Sabaton…αυτά! Αμάν τα πιο βασικά δεν είπαμε, Bolek & Lolek και εννοείται Reksio…τώρα λέμε, αυτά (σ.σ.: και γυναικάρες, απλά προσπάθησα να συγκρατηθώ)!
Μετά τη μικρή δόση κακίας, ας ασχοληθούμε με τη νέα δουλειά των Πολωνών progressive-άδων Animations.

Ναι οκ, το όνομα σας κάθεται κάπως, δεν είστε οι μόνοι πού το στραβοκοιτάνε πάντως. Αισίως οι Animations, έφτασαν στον 3^ο τους δίσκο με τίτλο “Private Ghetto’, και ίσως να μπορούμε πια να πούμε πώς τους αδικεί το γεγονός ότι όλες τους οι δουλειές είναι self released, όταν κυκλοφορούν άλλες κι άλλες πατάτες Βροντούς.

Το “Private Ghetto”, σίγουρα δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς, και σίγουρα δε θα μείνει στην ιστορία, ωστόσο είναι αρκετός για να ασχοληθείς μαζί του και να τον ακούσεις αρκετές φορές ευχάριστα. Ο ήχος κινείται σε μοντέρνα progressive μονοπάτια, κοιτώντας ερωτικά και κατάματα τον ήχο του λεγόμενου djent (σ.σ.: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα για αυτό το όνομα?), πιο κοντά ίσως στις αμερικάνικες μπάντες τύπου Periphery και Animals As Leaders, καθώς υπάρχουν κάποια, εύκολα αναγνωρίσιμα, metalcore περάσματα, κυρίως στα πιο μελωδικά σημεία και “χαμηλώματα”. Από κει κι έπειτα, έχουμε 14 συνθέσεις, μικρής διάρκειας κυρίως, το οποίο από τη μία το μισώ και το απεχθάνομαι, από την άλλη μάλλον έκανε πιο εύκολο το άκουσμα των κομματιών λόγω των διαρκών εναλλαγών διαθέσεων. Η παραγωγή είναι με το μέρος τους, ογκώδης και καθαρή, στα Σουηδικά πρότυπα των Meshuggah, ωστόσο, η έλλειψη δεύτερης κιθάρας είναι κάτι πού προβληματίζει, σε κάποια σημεία ηχητικά, μιας και η χρήση πλήκτρων, μπορεί μεν να είναι διακριτική, ωστόσο δεν καλύπτει τη μελωδία της 6χορδης θεάς.

Ψάχνοντας για μερικά πιο “χτυπητά” αρνητικά, θα βάλουμε στο τραπέζι τη φωνή του Frantz Wołoch, η οποία μπορεί στα πιο “κακά”/brutal/core φωνητικά να το “έχει”, ωστόσο, τα καθαρά/μελωδικά, σίγουρα δεν είναι το forte του μιας και περνάνε σχεδόν αδιάφορα. Δε σε ενοχλούν στα αυτιά, αλλά σίγουρα δε σε φέρνουν και σε κατάσταση ενθουσιασμού και συγκίνησης. Ενώ και η προφορά του δεν είναι και η καλύτερη, αλλά εντάξει, Ελλάδα ήμουν τόσα χρόνια, έχω ακούσει και πολύ χειρότερες.

Γενικότερα δεν ξέρω ποια θα είναι η εξέλιξη αυτού του ήχου (σ.σ.: djent, Jedi, κάτι τέτοιο), μιας και άρχισαν να πετάγονται από το πουθενά πάρα πολλές μπάντες, ίδιες σχεδόν μεταξύ τους, και δε νομίζω ούτε να γράψουν ιστορία οι Πολωνοί, ούτε καν κάποιοι από σας να τους θυμάστε μελλοντικά, ωστόσο με τις διορθώσεις πού έχω στο δικό μου μυαλό και πού προανέφερα, ίσως σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνουν κι αυτή ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, και να βρούνε, για αρχή έστω, μια δισκογραφική στέγη!

Κατά τ’άλλα οι φίλοι του ήχου ρίξτε μια αυτιά, δε χάνετε και τίποτα…ίσως θα ήταν καλύτερα να δίνατε μεγαλύτερη προσοχή στα μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια, τύπου “Wrath”, “Internal Chaos”, “Crystal Lies”. Ειδικά το “Wrath”, με το solo του στο κλείσιμο κιόλας του κομματιού, εγγυάται, άπειρο κοπάνημα, και ίσως να είναι και το hit του δίσκου (σ.σ.: σε σημεία μου θύμισε Shadows Fall, αλλά μάλλον είναι πειραγμένο το κεφάλι μου…).

Jedi fans, enjoy!

Υ.Γ.: Ζητώ συγγνώμη, για την πρώτη παράγραφο, ξέχασα τον Βαζέχα!

Βαθμολογία: 65/100

Ανδρέας “Blindmaggot” Κουντουράς